Zenocutuzumab – nowy standard w nowotworach z fuzją NRG1

Badanie fazy II eNRGy wykazało trwałą aktywność zenocutuzumabu przy korzystnym profilu bezpieczeństwa u pacjentów z fuzjami NRG1. Wyniki te otwierają nowe perspektywy terapeutyczne w leczeniu rzadkich, ale agresywnych postaci nowotworów, podkreślając znaczenie dalszych badań nad integracją testów molekularnych w praktyce klinicznej.

Rzadkie zaburzenia molekularne, takie jak fuzje genu NRG1, występujące w mniej niż 1 proc. guzów litych, stanowią wyzwanie terapeutyczne, szczególnie u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca oraz rakiem trzustki bez mutacji w genie KRAS.

Celem rejestracyjnego, międzynarodowego badania fazy II eNRGy była ocena skuteczności i bezpieczeństwa zenocutuzumabu – dwuspecyficznego przeciwciała IgG1, blokującego dimeryzację HER2–HER3 oraz interakcję białek fuzyjnych NRG1 z HER3. Badanie miało na celu potwierdzić, czy zenocutuzumab wykazuje trwałą aktywność przeciwnowotworową u pacjentów z zaawansowanymi nowotworami z dodatnią fuzją NRG1, niezależnie od typu nowotworu.

W badaniu eNRGy wzięło udział 204 pacjentów z 12 różnymi typami nowotworów, u których potwierdzono obecność fuzji NRG1. Uczestnicy otrzymywali zenocutuzumab w dawce 750 mg dożylnie co 2 tygodnie. Głównym punktem końcowym była całkowita odpowiedź (CR lub PR) oceniana przez badaczy. Dodatkowo analizowano czas trwania odpowiedzi (DoR), przeżycie bez progresji (PFS) oraz profil bezpieczeństwa terapii.

Spośród 158 pacjentów z mierzalną chorobą zaobserwowano odpowiedź terapeutyczną u 30 proc. pacjentów (95 proc. CI: 23–37 proc.). Mediana DoR wyniosła 11,1 miesiąca (95 proc. CI: 7,4–12,9), a 19 proc. odpowiedzi utrzymywało się do momentu analizy danych. Odpowiedzi na leczenie wystąpiły w różnych typach nowotworów, w tym u 29 proc. pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (27 z 93) oraz u 42 proc. pacjentów z rakiem trzustki (15 z 36). Mediana PFS wyniosła 6,8 miesiąca (95 proc. CI: 5,5–9,1).

Terapia była dobrze tolerowana. Zdarzenia niepożądane przeważnie miały nasilenie w stopniu 1.–2. Najczęściej zgłaszane działania niepożądane związane z zenocutuzumabem to: biegunka – 18 proc. pacjentów, zmęczenie – 12 proc. oraz nudności – 11 proc.

Badanie fazy II eNRGy wykazało trwałą aktywność zenocutuzumabu przy korzystnym profilu bezpieczeństwa u pacjentów z fuzjami NRG1. Wyniki te otwierają nowe perspektywy terapeutyczne w leczeniu rzadkich, ale agresywnych postaci nowotworów, podkreślając znaczenie dalszych badań nad integracją testów molekularnych w praktyce klinicznej.