Nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi (ADHD) jest jednym z najpowszechniejszych zaburzeń neurorozwojowych u dzieci. U około połowy z nich objawy utrzymują się również w dorosłym życiu. Niestety, ADHD u dorosłych jest często niedostatecznie rozpoznawane, co wynika z braku wiedzy i świadomości na temat tego zaburzenia. Jak jest częstość występowania ADHD w Japonii?
Diagnostyka ADHD w Japonii
W badaniu opublikowanym w 2022 r. wykorzystano Krajową Bazę Danych Rachunków Ubezpieczenia Zdrowotnego i Specjalistycznych Badań Zdrowotnych Japonii (NDB), aby zbadać trendy w ogólnokrajowej częstości nowo diagnozowanego ADHD w Japonii w okresie od kwietnia 2010 do marca 2020 r.
W latach 2010-2019 zdiagnozowano ADHD u łącznie 838 265 osób. Częstość diagnozy ADHD wzrosła 2,7-krotnie wśród dzieci w wieku od 0 do 6 lat (2,9-krotnie wśród dziewczynek, 2,7-krotnie wśród chłopców), 2,5-krotnie wśród osób w wieku od 7 do 19 lat (3,7-krotnie wśród dziewczynek, 2,2-krotnie wśród chłopców) oraz 21,1-krotnie wśród dorosłych powyżej 19 lat (22,3-krotnie wśród kobiet, 20,0-krotnie wśród mężczyzn).
Wzrost nowych diagnoz ADHD w Japonii może wynikać z kilku powodów. Jeden z nich to wprowadzenie Piątej Edycji Podręcznika Diagnostycznego i Statystycznego Zaburzeń Psychicznych (DSM-5) w 2013 roku, która pozwala na jednoczesne diagnozowanie ADHD i zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD). Chociaż ICD-10 wyklucza podwójną diagnozę ADHD i ASD, wydanie DSM-5 mogło skłonić lekarzy do dodatkowego diagnozowania ADHD u osób z ASD, umożliwiając tym samym przepisywanie leków na ADHD.
Występowanie ADHD u dorosłych w Japonii
Najbardziej znaczący wzrost diagnozy ADHD w Japonii odnotowano wśród dorosłych w latach 2012-2017. Może to być wyniki zwiększonej wrażliwości diagnostycznej, szczególnie w odniesieniu do ADHD u dorosłych. Zatwierdzenie pierwszego leku dla dorosłych z ADHD w Japonii w 2012 roku mogło przyczynić się do wzrostu świadomości na temat tego zaburzenia.
Roczna częstość występowania ADHD u dorosłych wydaje się ustabilizować po osiągnięciu szczytu 6 na 10 000 osób w 2018 roku. Ta liczba jest porównywalna z częstością występowania ADHD u dorosłych zgłoszoną dla Azjatów w USA w 2016 roku (6,88 na 10 000 osób). Zatem wrażliwość na wykrywanie ADHD w populacji dorosłych w Japonii wydaje się osiągać standardy międzynarodowe.
Wyniki tego badania są ograniczone, ponieważ dostępne dane demograficzne obejmowały jedynie płeć i grupę wiekową. Niemniej czynniki nieetiologiczne mogą wyjaśniać przynajmniej część zaobserwowanego wzrostu diagnozowania ADHD wśród Japończyków. Konieczne są dalsze badania, aby zrozumieć, w jaki sposób czynniki etiologiczne i nieetiologiczne wpływają na zmieniającą się częstość występowania ADHD w Japonii.
