Wysoki poziom testosteronu u starszych mężczyzn może zwiększać ryzyko

Udostępnij na PintereścieW niedawnym badaniu sprawdzano związek między poziomem testosteronu a ryzykiem migotania przedsionków (AFib). Obrazy Morsy/Getty Images

• Migotanie przedsionków (AFib) dotyka miliony ludzi w samych Stanach Zjednoczonych. Podwyższony wiek jest jednym z czynników ryzyka AFib, ale wiele innych czynników ryzyka nie jest tak dobrze poznanych.
• Badaczy interesuje, jakie dodatkowe czynniki zwiększają ryzyko zachorowania na AFib.
• Wyniki niedawnego badania wykazały, iż wśród starszych mężczyzn wyższy poziom testosteronu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia AFib.

Rozwiązanie problemów sercowo-naczyniowych u osób starszych jest kluczowym obszarem zdrowia. Migotanie przedsionków (AFib) jest częstym i problematycznym rytmem serca, dlatego badacze są zainteresowani poznaniem czynników ryzyka związanych z nim.

Badanie opublikowane w eMedycyna Kliniczna zbadali związek między poziomem testosteronu i AFib u ponad 4500 mężczyzn. Naukowcy odkryli, iż starsi mężczyźni z wyższym poziomem krążącego testosteronu byli narażeni na zwiększone ryzyko wystąpienia AFib. Wyniki podkreślają znaczenie odpowiedniego monitorowania poziomu AFib i testosteronu u starszych mężczyzn.

W miarę postępu badań lekarze być może będą musieli wziąć pod uwagę ryzyko związane z AFib, pomagając starszym mężczyznom w ocenie ryzyka terapii testosteronem.

Migotanie przedsionków występuje, gdy górne komory serca biją nieregularnie. AFib jest najczęstszym typem arytmia sercawedług Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC). CDC szacuje również, iż do 2030 r. 12,1 miliona ludzi w USA będzie miało AFib.

AFib może być niebezpieczny ponieważ zwiększa ryzyko powstania zakrzepów krwi, które mogą prowadzić do udarów mózgu.

Wyjaśnił to autor niebędący badaniem, Kevin Rabii, DO, kardiolog z Memorial Herman Wiadomości medyczne dzisiaj:

„Migotanie przedsionków to zaburzenie rytmu serca, które powoduje, iż górne komory serca (przedsionki) wykazują nieprawidłową aktywność elektryczną i skurcze. Może to prowadzić do nieprzyjemnych objawów, ale może również zwiększać ryzyko udaru i osłabiać serce. Jest to stan wymagający ścisłego monitorowania i leczenia przez kardiologa.

Chociaż lekarze mogą pomóc w leczeniu AFib dzięki określonych leków, a choćby interwencji chirurgicznej, ważne jest również rozważenie, jak zmniejszyć ryzyko AFib. Kilka pospolitych czynniki ryzyka do AFib zalicza się podeszły wiek, występowanie AFib w rodzinie, zaburzenia paniki, spożywanie dużych ilości alkoholu i palenie tytoniu.

Naukowcy biorący udział w bieżącym badaniu chcieli sprawdzić, jak poziom testosteronu u starszych mężczyzn wpływa na ryzyko AFib. Zauważają, iż poziom testosteronu w krążeniu zwykle zmniejsza się wraz z wiekiem i iż u starszych mężczyzn zwiększa się zastępowalność testosteronu.

Autor niebędący autorem badania Mehran Movassaghi, lekarz medycyny, certyfikowany urolog i dyrektor Men’s Health w Providence Saint John’s Health Center oraz adiunkt urologii w Saint John’s Cancer Institute w Santa Monica w Kalifornii, wyjaśnił:

„Wraz z wiekiem pacjentów spada poziom testosteronu. Począwszy od 30. roku życia, poziom testosteronu spada o jeden procent rocznie. Niektórzy pacjenci, którzy zaczynają od stosunkowo dużej liczby, mogą nigdy nie zauważyć żadnej zmiany w swojej energii, nastroju lub sprawności seksualnej. Jednakże pacjenci na ogół skarżą się, iż objawy zaczynają się około 40. roku życia i wskazane jest zbadanie ich poziomu. Ważne jest, aby nie tylko leczyć pewną liczbę pacjentów, ale faktycznie leczyć objawy, których mogą doświadczać pacjenci”.

Naukowcy wykorzystali dane z badania ASPirin in Reducing Events in the Elderly (ASPREE). Do badania włączono 4570 zdrowych mężczyzn. Wszyscy uczestnicy mieli ponad siedemdziesiąt lat i nie cierpieli wcześniej na choroby układu krążenia ani raka tarczycy. Około 12% uczestników miało cukrzycę, a 75,9% miało w przeszłości wysokie ciśnienie krwi.

Średni czas obserwacji wynosił 4,4 roku. W trakcie obserwacji u 286 mężczyzn, czyli 6,2%, rozwinęło się AFib. Naukowcy mogli śledzić uczestników dzięki corocznym osobistym wizytom i rozmowom telefonicznym co sześć miesięcy.

Naukowcy podzielili poziom testosteronu w surowicy na kwintyle i sprawdzili, jak poziom testosteronu u uczestników wiąże się z częstością występowania AFib.

Wyniki badania wykazały nieliniową zależność pomiędzy poziomem testosteronu a częstością występowania AFib. Odkryli, iż mężczyźni z poziomem testosteronu w najwyższych kwintylach byli bardziej narażeni na rozwój AFib niż mężczyźni z bardziej średnim poziomem testosteronu. Podobne wyniki uzyskali po wykluczeniu uczestników, u których w trakcie obserwacji wystąpiła niewydolność serca lub inne poważne niekorzystne zdarzenia sercowo-naczyniowe.

Odkryli, iż związek ten był niezależny od kilku czynników, w tym wskaźnika masy ciała, spożycia alkoholu, cukrzycy i wysokiego ciśnienia krwi.

Autorka badania Cammie Tran, BSci, MPH z Monash University, zauważyła, co następuje:

„Przebadaliśmy 4570 początkowo zdrowych, starszych mężczyzn w wieku 70 lat i więcej i odkryliśmy, iż u mężczyzn z wyższym stężeniem testosteronu ryzyko wystąpienia migotania przedsionków było prawie dwukrotnie większe w ciągu 4 lat obserwacji w porównaniu z mężczyznami, u których stężenie testosteronu było wyższe niż u mężczyzn. środek zakresu. Co ciekawe, wyższe ryzyko dotyczyło mężczyzn, których stężenie testosteronu mieściło się w normalnym zakresie.

Badanie to ma wiele ograniczeń. Po pierwsze, badanie opiera się na pewnym poziomie samoopisu, który podlega stronniczości. Badanie miało również charakter obserwacyjny, więc nie może udowodnić, iż wyższy poziom testosteronu powoduje AFib.

Pomiary testosteronu różnią się okołodobowo, a pobieranie próbek nie odbywało się o regularnej porze dnia, więc mogło to mieć wpływ na wyniki. Nie stosowali także systematycznego nadzoru dzięki elektrokardiogramów w celu określenia obecności AFib. Wreszcie badacze potwierdzają ryzyko pomyłek i możliwego błędu selekcji.

Naukowcy zauważają, iż potrzebne są dalsze badania, aby zrozumieć mechanizmy leżące u podstaw obserwowanej zależności. Badacze zadeklarowali także kilka źródeł finansowania jako deklaracje zainteresowania.

Movassaghi zauważył również następujące ograniczenia badania:

„Samo badanie ma kilka mylących kwestii: Jedna [is] dane, które wykorzystano, nie pochodziły konkretnie z projektu badania mającego na celu zbadanie przedmiotowego problemu. Uczestnicy zostali włączeni do badania klinicznego, którego celem było zbadanie korzyści ze stosowania aspiryny w podeszłym wieku. Biorąc pod uwagę, iż dane zebrano w celu znalezienia potencjalnej przyczyny lub związku między poziomem testosteronu a migotaniem przedsionków, choć można osiągnąć istotność statystyczną, z tego typu badań trudniej jest wywnioskować znaczenie kliniczne”.

Niezależnie od tego badanie ma implikacje kliniczne i obszary, na których badacze powinni się skupić w przyszłości.

Tran zauważył, co następuje:

„Nasze wyniki sugerują, iż migotanie przedsionków może być niekorzystną konsekwencją wyższego stężenia testosteronu, choćby w normalnym zakresie. Lekarze powinni być świadomi tego ryzyka podczas oceny stężenia testosteronu u starszych mężczyzn. Konieczne są dalsze badania, aby zbadać możliwe mechanizmy leżące u podstaw tego związku i lepiej zrozumieć, jak wpływa to na zdrowie starzejących się mężczyzn”.