Wyprysk dłoni i gronkowiec złocisty

Wyprysk dłoni jest heterogenną, bardzo rozpowszechnioną i uciążliwą chorobą zapalną skóry - aura za oknem sprawia, iż nietrudno zaobserwować, jak wiele osób walczy z tym problemem. Rokowanie pod kątem możliwości uzyskania długoletniej remisji jest często złe, stąd złożona etiologia i patogeneza wymagają dalszych badań. Jedno z takich przedstawiono na łamach „Journal of The European Academy of Dermatology & Venereology”.

Kilka badań analizujących skład mikrobioty skóry wykazało zwiększoną jej kolonizację przez Staphylococcus aureus, co korelowało z ciężkością choroby. Ponadto zaobserwowano również czasową stabilność tego zjawiska, co sugeruje, iż kolonizacja skóry przez gronkowca złocistego ma charakter bardziej trwały niż przypadkowe, przejściowe zanieczyszczenie chorobotwórcze.

Opisu mikrobiomu skóry u pacjentów z umiarkowanym do ciężkiego przewlekłym wypryskiem dłoni i ocenę jego zmian po leczeniu miejscowymi kortykosteroidami podjął się zespół badaczy z Australii i Danii. Wymazy pobrano ze skóry ze zmianami i bez zmian przed i po 2 tygodniach leczenia u 31 pacjentów i analizowano dzięki sekwencjonowania 16S rRNA, a klinicznie ciężkość choroby oceniano dzięki wskaźnika ciężkości wyprysku dłoni (HECSI).

Po 2 tygodniach odnotowano niemal 4-krotną poprawę punktacji w powyższej skali. W porównaniu ze skórą bez zmian chorobowych, skóra ze zmianami różniła się ogólnym składem liczebności bakteryjnej oraz wykazywała większą względną liczebność Staphylococcus, w szczególności Staphylococcus aureus i mniejszą liczebność Micrococcus. W miarę postępu leczenia i ustępowania zmian po zastosowaniu miejscowych glikokortykosteroidów jak nasilenie choroby poprawiało się w trakcie leczenia, charakterystyka drobnoustrojów na skórze ze zmianami zmieniła się w stronę skóry dłoni bez zmian. Mimo zaobserwowania wyraźnej różnicy w obrębie skóry zmienionej, różnice u poszczególnych pacjentów były niekiedy mniejsze w porównaniu z różnicami w całej populacji, co wskazuje, iż wewnątrzosobniczy mikrobiom skóry jest bardziej jednolity w porównaniu z międzyosobniczym.

Według autorów powyższe wyniki podkreślają przyszłe możliwości terapii ukierunkowanych na gronkowca złocistego, zwłaszcza w przypadku ciężkich postaci wyprysku.