W ostatnim czasie leczenie wielu nowotworów złośliwych zostało zrewolucjonizowane dzięki wprowadzeniu leków ukierunkowanych molekularnie i immunokompetentnych. Efekty, jakie mogą one zapewnić sprawiły, iż leki te stały się podstawą terapii wielu nowotworów. Immunoterapia nowotworów opiera się na aktywacji uśpionego i niewłaściwie funkcjonującego układu immunologicznego, który umożliwił komórkom nowotworowym na wydostanie się spod jego nadzoru, tym samym skutkując rozwojem choroby.
Zrealizowane w ostatnich latach badania dostarczyły ważnych danych dotyczących tzw. punktów kontroli układu immunologicznego. Wykazały one, iż komórki nowotworowe mają zdolność wprowadzenia w błąd układu immunologicznego, który powstrzymywany przez stymulację punktów kontroli immunologicznej nie jest w stanie rozpoznać neoantygenów nowotworowych ani wytworzyć odpowiedniej liczby aktywowanych limfocytów T.
Odkrycie cząsteczek immunokompetentnych, hamujących interakcje komórki nowotworowej z komórkami efektorowymi i komórkami prezentującymi antygen spowodowało znaczący postęp w onkologii. Odkryto m.in. ipilimumab, blokujący cząsteczkę CTLA-4, a także przeciwciała anty-PD-1 i anty-PD-L1 – tutaj reprezentantem jest niwolumab, stosowany w leczeniu chorych na czerniaka i niedrobnokomórkowego raka płuca. Wskazaniem do zastosowania niwolumabu jest także klasyczny chłoniak Hodgkina, płaskonabłonkowy rak głowy, rak urotelialny i rak nerkowokomórkowy. Szlak PD-1/PD-L1 jest mechanizmem ucieczki komórek nowotworowych spod nadzoru układu immunologicznego, stąd tak ważna rola powyższych immunoterapeutyków.
W trakcie naszego cyklu webinarów będzie mowa zarówno o szlaku PD-1 oraz CTLA-4, jak i o inhibitorach BRAF i MEK. Białko BRAF jest enzymem należącym do grupy kinaz, które biorą udział w przekazywaniu sygnału do wzrostu oraz podziału komórki. Prawidłowa kinaza BRAF odpowiada tylko na zewnętrzny sygnał. Dzięki temu proces wzrostu i podziału znajduje się pod ścisłą kontrolą. Kiedy gen jest zmutowany, to jego produktem jest nieprawidłowe białko, przekazujące sygnał do podziału komórki w niekontrolowany sposób i skutkujące rozwojem nowotworu i jego przerzutami odległymi.
Podczas monoterapii inhibitorami BRAF okazało się jednak, iż czas odpowiedzi na leczenie jest krótki i stosunkowo gwałtownie pojawia się oporność. Dlatego kolejnym krokiem było użycie kombinacji lekowych – inhibitory BRAF zaczęto łączyć z inhibitorami MEK. Białko wytwarzane przez gen MEK także należy do elementów szlaku kinazy MAP i przekazuje sygnał od zmutowanego białka BRAF do komórki. Połączenie inhibitorów BRAF i MEK pozwala więc zablokować kolejne ogniwo szlaku MAPK i jeszcze mocniej zablokować aktywację mechanizmu pobudzania komórki przez zmutowane białko BRAF.
Każdy odcinek cyklu poświecony jest jednemu szlakowi i podzielony został na dwie części. W części pierwszej – teoretycznej – zostanie zaprezentowana charakterystyka omawianego szlaku, metody diagnostyki, w tym diagnostyki mechanizmów oporności. W części drugiej – klinicznej – wykładowcy przekażą najnowsze dane dotyczące wybranych lokalizacji narządowych z uwzględnieniem ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, a także algorytmów postępowania.
Zapraszamy do bezpłatnej rejestracji!
| ZAREJESTRUJ SIĘ |  |
