Wspólny poród i inne przyczyny psychogenne impotencji.

Problemy ze wzwodem mogą wynikać z przyczyn organicznych albo psychogennych. Bardzo często problem tkwi w psychice mężczyzny, konfliktach z partnerką czy też zmniejszoną jej atrakcyjnością. Co ciekawe, na impotencję skarżą się także panowie, którzy brali udział przy porodzie swojego potomka. Według szacunków liczba osób z zaburzeniami wzwodu na świecie może wynieść w 2025 roku choćby 320 milionów.

Przyczyny psychogenne impotencji

U młodych panów do 30 roku życia, za impotencję odpowiada w większości podłoże psychogenne. W tej grupie osób zaburzenia erekcji są często wynikiem pewnych kompleksów czy też obaw przed zapłodnieniem partnerki, czy jej niezadowoleniem. Oprócz tego potencji nie sprzyja przewlekłe zmęczenie czy długotrwały stres związany ze sferą zawodową, jak i każdą inną. Problem ze wzwodem dotyczy także mężczyzn z niskim poczuciem własnej wartości, jak i zahamowaniem na tle moralnym, etycznym czy religijnym. Wśród najczęstszych przyczyn psychogennych impotencji wymienia się:

• Konflikty w związku, malejąca atrakcyjność kobiety (np. przez wiek), żale do drugiej połówki.
• Niewłaściwa postawa wobec inicjacji seksualnej opierająca się na twierdzeniu, iż to od pierwszego kontaktu płciowego zależy los związku, a także postrzeganie mężczyzny przez kobietę.
• Nieśmiałość w kontaktach z płcią przeciwną, kompleksy, poczucie niskiej wartości.
• Lęk przed seksualnością, niekorzystną oceną ze strony partnerki, niesprawdzeniem się w łóżku.
• Uwarunkowania masturbacyjne, czyli przyzwyczajenie się do określonej aktywności seksualnej, siły uścisku dłoni, danych bodźców, które odbiegają od stosunku seksualnego z kobietą.
• Lęk kastracyjny spowodowany przez wysoki temperament seksualny, wymagania partnerki i jej duże doświadczenie seksualne.
• Uwarunkowania utworzone na podstawie wcześniejszych doświadczeń seksualnych.
• Urazowe zachowanie partnerki, jak: gniew, złość, wyśmiewanie.
• Kontakt seksualny, któremu towarzyszą wyrzuty sumienia, przez przekroczenie danych norm moralnych (np. zdrada partnerki).
• Niepowodzenia w życiu seksualnym przez które podczas współżycia pojawia się lek, niepewność i obawy.
• Namawianie partnerki na współżycie, wraz z pokonywaniem jej barier i zaburzeń seksualnych.
• Stresy rodzinne, zawodowe, nadmierne zmęczenie.
• Uczucie luźnej pochwy do którego dochodzi przez zmiany napięcia mięśni pochwy.
• Znudzenie seksualne pojawiające się zwykle w długoletnich związkach.
• Nieustabilizowana więź seksualna.
• Lęk przed zarażeniem się chorobą weneryczną czy zapłodnieniem partnerki.
• Objawy nerwicowe które doprowadzają do zaburzeń seksualnych.
• Nieświadome tendencje masochistyczne, homoseksualne czy biseksualne, albo zaburzenia identyfikacji płci.
• Długotrwała abstynencja, czyli na przykład tak zwany syndrom wdowca.
• Czynniki afektywne do których zalicza się: depresję, manię, lęki i hipochondrię.
• Neurotyczna reakcja na incydentalne zaburzenia erekcji.
• Impotencja poporodowa spowodowana udziałem mężczyzny podczas porodu żony.
• Impotentio ad personam, czyli negatywne uczucia wobec partnerki lub odwrotnie, zafascynowanie jej osobą, które wywołuje zaburzenia wzwodu, jednak przy zachowaniu sprawności wobec innych kobiet.

Impotencja jako wynik wspólnego porodu

Mężczyźni coraz częściej decydują się być przy narodzinach swojego dziecka. Według statystyk choćby w 2 na 3 porodach kobiecie towarzyszy ojciec dziecka. Wspólne przeżywanie tej chwili niesie ze sobą wiele zalet, a przede wszystkim pomaga kobiecie psychiczne. Rodzinny poród ponadto zbliża do siebie dwoje ludzi. Wadą takiego rozwiązania jest jednak możliwa impotencja, która czasem zdarza się panom będącym przy porodzie. Dla niektórych osób widok rodzącego się dziecka i kobiety podczas porodu jest traumatycznym przeżyciem. Według badań choćby co 10-ty mężczyzna będący przy narodzinach swojego dziecka przestaje odczuwać pociąg do swojej partnerki. Wiele zależy oczywiści od psychiki mężczyzny, ponadto zaburzenia erekcji mogą być długotrwałe lub też minąć po jakimś czasie. jeżeli jednak utrzymują się dłużej, warto udać się po pomoc do psychologa.