Metformina jest leczeniem pierwszego rzutu w amerykańskich i południowokoreańskich wytycznych dotyczących leczenia cukrzycy typu 2, z wyjątkiem pacjentów z zaawansowaną przewlekłą chorobą nerek (PChN) (stadium ≥4; szacowany współczynnik przesączania kłębuszkowego [eGFR], <30).
Dr n. med. Yongjin Yi z Wydziału Medycyny Wewnętrznej, Dankook University College of Medicine, Cheonan-si z Korei Południowej, przeprowadziła wieloośrodkowe, retrospektywne badanie kohortowe, w którym wykorzystano dane z baz danych trzech szpitali trzeciego stopnia w Korei Południowej. Przeprowadzono je po to, aby ocenić wpływ metforminy na długoterminowe wyniki nerek i układu sercowo-naczyniowego w różnych stanach czynności nerek u pacjentów z nowo zdiagnozowaną cukrzycą typu 2. Wyniki opublikowano w „Scientific Reports”.
Czas obserwacji pacjentów wyniósł około 6,5 roku
W jednym ze szpitali średni czas obserwacji dla grupy kontrolnej i grupy leczonej wynosiły około 6,5 roku, a całkowita liczba w grupach leczonych w danych z trzech szpitali wynosiła 11 675, z taką samą liczbą dopasowanych grup kontrolnych.
W każdym szpitalu zidentyfikowano cztery grupy kohort porównawczych z grupą kontrolną: pacjentów, u których nie rozwinęła się jeszcze nefropatia cukrzycowa w momencie rozpoznania cukrzycy typu 2 (średni wiek w kohortach leczonych i kontrolnych, 61–65 lat) oraz pacjentów z obniżoną czynnością nerek (stadia PChN 3A, 3B i 4).
Pacjenci, którzy stale otrzymywali metforminę po rozpoznaniu cukrzycy typu 2 i po okresie obserwacji, uzyskali wynik skłonności 1:1 w porównaniu z grupą kontrolną, której przepisano doustne leki hipoglikemizujące inne niż metformina.
Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były poważne niepożądane zdarzenia sercowo-naczyniowe, w tym udary mózgu lub zgony wewnątrzszpitalne oraz poważne niepożądane zdarzenia nerkowe lub zgon wewnątrzszpitalny.
Badanie wykazało ochronne działanie metforminy
Wśród pacjentów bez nefropatii cukrzycowej w momencie rozpoznania cukrzycy typu 2 ciągłe stosowanie metforminy w porównaniu z innymi doustnymi lekami hipoglikemizującymi wiązało się z mniejszym ryzykiem:
– jawnej nefropatii cukrzycowej – współczynnik zapadalności [IRR], 0,82; 95% CI, 0,71-0,95;
– udarów mózgu – IRR, 0,76; 95% CI, 0,64-0,92;
– niepożądanych zdarzeń nerkowych – IRR, 0,45; 95% CI, 0,33-0,62.
W porównaniu z niemetforminą lub zaprzestaniem stosowania metforminy ciągłe stosowanie metforminy wiązało się z niższym ryzykiem udaru w stadiach 3A PChN (IRR, 0,70; 95% CI, 0,57-0,87), 3B (IRR, 0,83; 95% CI, 0,74-0,93) i 4 (IRR, 0,71; 95% CI, 0,60-0,85).
Podobnie, ryzyko niepożądanych zdarzeń nerkowych było mniejsze u osób stale stosujących metforminę niż u osób niestosujących jej lub przyjmujących metforminę w sposób nieciągły w stadium 3A PChN (IRR, 0,39; 95% CI, 0,35-0,43), 3B (IRR, 0,44; 95% CI, 0,40-0,48) i 4 (IRR, 0,45; 95% CI, 0,39-0,51).
.
