Wielostawowe MIZS – leki biologiczne skuteczniejsze z metotreksatem

termedia.pl 1 rok temu
Zdjęcie: 123RF


Leczenie chorób przewlekłych u dzieci jest trudne – w tej populacji skuteczność i bezpieczeństwo nabierają szczególnego znaczenia. Dlatego istotne są dane naukowe wskazujące, które opcje terapeutyczne są optymalne. Takie właśnie informacje pojawiły się na łamach prestiżowego „Rheumatology”.

Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS) atakuje nie tylko stawy, ale także struktury pozastawowe, w tym oczy, skórę i narządy wewnętrzne, prowadząc do niepełnosprawności, a choćby do zgonu. Chorobę definiuje się jako obecność zapalenia stawów o nieznanej etiologii, które rozpoczyna się przed 16. rokiem życia i utrzymuje się przez co najmniej 6 tygodni. MIZS dzieli się na podtypy – postać skąpostawową, wielostawową, układową, łuszczycowe zapalenie stawów i zapalenie stawów z zapaleniem przyczepów ścięgnistych; każdy różni się podatnością genetyczną i ciężkością przebiegu.

Obecnie inhibitory TNF-alfa są uznawane za najskuteczniejsze leki w leczeniu MIZS, istotnie redukujące ból, sztywność stawów, poprawiające wzrastanie i jakość życia. Oprócz nich w ostatnich latach do biologicznych leków modyfikujących przebieg choroby dołączyły leki działające w innych mechanizmach, jak np. tocilizumab. Z uwagi na perspektywę wielu lat życia z chorobą istotne jest jej jak najskuteczniejsze leczenie przy zachowaniu bezpieczeństwa, a dotyczy to zwłaszcza cięższych postaci choroby. Zagadnienie rozwinęli niemieccy naukowcy, którzy zbadali wpływ dołączenia metotreksatu do leczenia biologicznego postaci wielostawowej MIZS.

Z rejestru BIKER wybrano 2148 pacjentów cierpiących na wielostawowe MIZS i leczonych albo monoterapią pierwszym lekiem biologicznym (648 pacjentów), albo kombinacją leku biologicznego i metotreksatu (1464 chorych); stosowane leki biologiczne obejmowały adalimumab, etanercept i golimumab oraz tocilizumab. Wykazano, iż aktywność choroby zmniejszyła się znacznie i istotnie bardziej u pacjentów stosujących terapię skojarzoną niż po monoterapii; efekt okazał się istotnie bardziej wyrażony u chorych leczonych inhibitorami TNF-alfa niż tocilizumabem. Dodanie metotreksatu miało umiarkowany wpływ na profil bezpieczeństwa ze względu na zwiększoną częstość występowania działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. Poważne działania niepożądane występowały z równą częstością wynoszącą 3,6 zdarzenia na 100 pacjentolat w obu kohortach.

Opracowanie: lek. Damian Matusiak
Idź do oryginalnego materiału