Pracować z chorobą
Mimo iż rak piersi, jego diagnoza i leczenie są ogromnym obciążeniem zarówno psychicznym, jak i fizycznym dla kobiet, wiele z nich chce pozostać aktywnymi zawodowo. Chemioterapia, radioterapia, a także zabiegi chirurgiczne powodują zmęczenie i skutki uboczne. Leczenie to też regularne wizyty u lekarza. A jednak, jak wynika z najnowszego badania społecznego przeprowadzonego na zlecenie stowarzyszenia Polskie Amazonki Ruch Społeczny (PARS), ponad 40 proc. kobiet podejmuje decyzję o kontynuowaniu pracy.
Badanie wykazało także, iż prawie 30 proc. kobiet chce funkcjonować w czasie procesu leczenia tak, jak przed chorobą, a 20 proc. kieruje się aspektami finansowymi.
Badanie „Świadomość i doświadczenia pacjentek w zakresie leczenia raka piersi” przeprowadzone zostało na zlecenie stowarzyszenia PARS przez ARC Rynek i Opinia na grupie ponad 1000 kobiet i 2 mężczyzn. Wynika z niego, iż 44 proc. badanych utrzymało aktywność zawodową. Osoby we wczesnym stadium choroby (11 proc.) częściej kontynuowały pracę – z uwagi na lepsze samopoczucie.
Nowoczesne terapie
– Rozwój medycyny i opieka koordynowana nad pacjentką z rakiem piersi sprawiają, iż coraz częściej leczenie można dopasować do indywidualnych potrzeb pacjentki, w tym tych związanych z pracą zawodową. Skrócenie czasu pobytu w szpitalu do niezbędnego minimum, coraz więcej nowoczesnych opcji terapeutycznych i odpowiednie zarządzanie zdarzeniami niepożądanymi związanymi z leczeniem onkologicznym to aspekty, które wspierają kobiety pozostające aktywnymi zawodowo — mówi Elżbieta Kozik, prezes zarządu Polskie Amazonki Ruch Społeczny.
Oprócz chęci prowadzenia życia sprzed diagnozy oraz kwestii finansowych istotnymi czynnikami determinującymi decyzję o zachowaniu zatrudnienia były m.in. odwrócenie uwagi od choroby (19 proc.), chęć przebywania wśród ludzi (14 proc.), a 6 proc. badanych pracowało ze względu na dobre samopoczucie i siłę do podjęcia pracy.
– Dla wielu kobiet praca jest jednym z elementów pomagających w utrzymaniu równowagi psychicznej i emocjonalnej. Nie tylko poprzez spełnienie potrzeby codziennego kontaktu z ludźmi, ale również zachowania rutyny. Ważnym czynnikiem decydującym o kontynuowaniu pracy w tym wymagającym czasie są także finanse — zatrudnienie zapewnia nie tylko stabilność, ale i dostęp do ubezpieczenia zdrowotnego — dodaje Elżbieta Kozik.
Dlaczego rezygnują z pracy?
56 proc. badanych kobiet w trakcie leczenia onkologicznego zrezygnowało z aktywności zawodowej. 28 proc. w trakcie leczenia nie było zatrudnionych z powodu wcześniejszego przebywania na rencie lub emeryturze.
Wśród aktywnych zawodowo pacjentek aż 43 proc. wskazało jako główny powód przerwania pracy czynniki związane ze złą kondycją fizyczną – 24 proc. jako przyczynę wymieniało osłabienie organizmu spowodowane przyjmowaniem chemii, 11 proc. – ogólne złe samopoczucie, a 8 proc. chciało skupić się na leczeniu. Z powodów środowiskowych i charakteru pracy z zatrudnienia zrezygnowało 13 proc. kobiet będących w trakcie leczenia raka piersi. Z kolei obowiązki rodzicielskie były powodem rezygnacji z pracy podanym przez 4 proc. badanych.
Kobiety potrzebują wsparcia ze strony pracodawców, rodzin i specjalistów zdrowia, aby w trakcie i po terapii onkologicznej raka piersi mogły zachować aktywność zawodową. Rak piersi jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym u kobiet, rzadkim u mężczyzn.
Z danych Krajowego Rejestru Nowotworów wynika, iż rak piersi dotyka 23 proc. kobiet chorujących na nowotwory złośliwe. Dla 14 proc. z nich ta choroba kończy się tragicznie. Na całym świecie co roku diagnozuje się 1,5 mln przypadków raka piersi, a 400 tys. osób umiera z powodu tej choroby.
.
