Batalia lekarzy z farmaceutami toczy się od lat. Dlaczego nie możemy po prostu współpracować ze sobą, jak ludzie, którzy dążą do wspólnego celu – dobra pacjenta? Na wielu konferencjach i spotkaniach porusza się temat: co zrobić, aby lekarz i farmaceuta chcieli ze sobą rozmawiać. Zauważyłam jednak, iż nikt nigdy nie wspomina o kluczowym dla mnie warunku tej współpracy.
Nikt nie jest alfą i omegą
Czy znacie człowieka, który zna się na wszystkim? Chyba się taki nie urodził i nigdy nie urodzi. Czy brak wiedzy na temat, w którym specjalizują się inni ludzie jest wstydem? Nie powiedziałabym. Czy konsultacja ze specjalistą w innej dziedzinie ochrony zdrowia jest ujmą na honorze? Wręcz przeciwnie – świadczy o świadomości i prawdziwej chęci pomocy innym. Bardzo ważne – bycie bucem nie jest fajne i świadczy o… przeciwieństwie mądrości.
Czy lekarz i farmaceuta wykonują pracę?
Czasem mam wrażenie, iż w niektórych zawodach ludzie uważający siebie za wybrańców losu zapominają o tym, iż to, co robią nie jest wyłącznie misją i przedłużeniem ich zainteresowań, ale i pracą. jeżeli pracujesz w szpitalu, przychodni, aptece i nie jest to Twój szpital, Twoja przychodnia ani Twoja apteka, to znaczy, iż pracujesz u kogoś i masz przełożonego lub klienta, dla którego coś robisz. To jest podstawa do reszty mojego wpisu.
Współpraca – obowiązek czy robienie łaski?
Zapomnijmy na chwilę o lekarzach i farmaceutach.
Wyobraź sobie, iż pracujesz w firmie, w której zatrudniona została osoba, czyjej obowiązki w jakimś stopniu nachodzą na Twoje. Szef nic Ci o tym nie powiedział. Nagle ona dzwoni do Ciebie i jak gdyby nigdy nic mówi, iż tu zrobiłeś źle, tam można coś poprawić, itd. Na pewno wprowadzi Cię to w dziwny, nieprzyjemny nastrój. Przecież nikt wcześniej nie zwracał Ci uwagi, a co dopiero jakaś obca osoba. choćby nie wiesz kim ona jest.
Wczuj się teraz w drugą stronę. Przychodzisz do nowej pracy, w której Twoim obowiązkiem jest sprawdzenie projektu osoby, której nie znasz. Masz pewne propozycje, chciałbyś coś zmienić. Dzwonisz więc do niej i mówisz, co uważasz na temat projektu. Czy musisz być uprzejmy i profesjonalny? Owszem. Czy musisz kajać się przed nią i stawać na niższej pozycji? Nie, ponieważ zostałeś zatrudniony właśnie po to, aby sprawdzać projekty.
Nieumiejętne zarządzanie ludźmi w szpitalach
Wróćmy do lekarza i farmaceuty. Obowiązkiem obojga jest jak najlepsze wykonywanie swojej pracy, co łączy się ze współpracą ze sobą. Zwykle w pracy nie wybierasz, z kim chcesz pracować i nie możesz stwierdzić „a tego nie lubię, to z nim nie będę”. Dlaczego więc farmaceuci obawiają się, iż lekarze w szpitalach nie będą chcieli z nimi współpracować nawet, jeżeli farmacja kliniczna będzie u nas czymś zupełnie normalnym?
Niestety cały problem zaczyna się już na studiach, kiedy to wszystkie kierunki są od siebie odseparowane. Brak wspólnych zajęć i praktyk pogłębia stereotypy i styl pracy na "Zosię Samosię". Taki mur jest bardzo trudno później zburzyć.
Jeśli jesteś pracodawcą lub liderem jakiegoś zespołu i zauważyłeś konieczność zatrudnienia nowego pracownika, na nowym stanowisku, to po prostu przedstaw go reszcie albo osobiście albo poprzez bezpośrednich przełożonych i opowiedz o jego roli, konieczności współpracy i profitach, jakie to wszystkim przyniesie. Wtedy to, iż ktoś z nim rozmawia nie będzie już łaską, tylko prawidłowo wykonywaną pracą. Trzeba brać pod uwagę, iż nie wszyscy ludzie są domyślni i sami będą wiedzieli, iż tak będzie lepiej. I może dzięki temu niektórzy też zejdą trochę na ziemię i zrozumieją, iż tylko w interdyscyplinarnym zespole można sprawować dobrą opiekę nad pacjentem.
A jaki jest Twój punkt widzenia w tej sprawie? J
Agnieszka Soroko
