Usztywnienia biokompozytowe skuteczne w przypadku ran w zespole stopy cukrzycowej

Zdjęcie: 123RF


Proces gojenia się ran w zespole stopy cukrzycowej jest trudny i długotrwały, nic zatem dziwnego, iż opracowywane są terapie, które mają go przyspieszyć.

Zespół hinduski zajął się innowacyjnym rozwiązaniem, jakim jest porowate usztywnienie biokompozytowe. Wykonano je metodą liofilizacji na bazie hydrożeli chitozanu i metylocelulozy w obecności kationów wapnia.

Na powierzchni usztywnienia osadzono aerozol kurkuminy, tak aby poprawić skuteczność przeciwdrobnoustrojową. Stabilność usztywnienia i interakcje kurkuminy oceniono dzięki skaningowego kalorymetru różnicowego, analizatora termograwimetrycznego i spektrofotometru w podczerwieni z transformacją Fouriera. Skaningowa mikroskopia elektronowa wykazała otrzymanie wielowarstwowej porowatości struktury przypominającej siatkę i wielkość porów w zakresie od 50 do 500 μm.

Interakcja erytrocytów z chitozanem i metylocelulozą przy użyciu testu powierzchniowego rezonansu plazmonowego w obecności kurkuminy wykazała wysokie powinowactwo wiązania samego chitozanu. Aktywność przeciwbakteryjna SCF-4C przeciwko Escherichia coli i Staphylococcus aureus oraz natychmiastowa hemostaza w teście aglutynacji erytrocytów przez SCF-7 wskazały na dobre adekwatności materiału do leczenia ran.

Czas krwawienia i skuteczność gojenia się ran przeprowadzone na szczurach Sprague Dawley wykazały minimalny czas krzepnięcia SCF-4 (∼32 ą2 s) w porównaniu ze standardowym wskaźnikiem SCF-4C (∼45 ą2 s), podczas gdy najwyższy ∼85 ą5 s zaobserwowano w przypadku samej kurkuminy. Wskaźnik aktywności SCF-4C wykazał całkowite gojenie się ran w dniu 14. u zwierząt z cukrzycą.

Badania in vivo potwierdziły, iż wysokie stężenie chitozanu w obecności kurkuminy przyspiesza proces gojenia się ran cukrzycowych. Dalsze badania są konieczne, jak twierdzą naukowcy, ale już w tej chwili jest widoczne, iż ten sposób terapii może być obiecujący w przypadku ran w zespole stopy cukrzycowej.

Opracowanie: Marek Meissner