DESTINY-PanTumor-02 jest międzynarodowym otwartym badaniem, do którego włączono 267 pacjentów podzielonych na 7 grup: 6 obejmujących pacjentów z określonymi nowotworami (rak urotelialny, dróg żółciowych, szyjki macicy, endometrium, jajnika i trzustki) oraz grupę obejmującą różne nowotwory, dla których trastuzumab derukstekan nie jest dotychczas zarejestrowany lub nie jest badany (w tym nowotwory głowy i szyi oraz gruczolakorak jelit).
Pacjenci otrzymywali trastuzumab derukstekan w dawce 5,4 mg/kg co 3 tygodnie. Z badania DESTINY-PanTumor-02 wykluczono pacjentów z rakiem piersi, rakiem żołądka, niedrobnokomórkowym rakiem płuca i rakiem okrężnicy, dla których dostępne są już terapie ukierunkowane na HER2. Kryterium włączenia był wynik oznaczenia ekspresji HER2 metodą immunohistochemiczną (IHC) na poziomie 2+ lub 3+. Dodatkowo pacjenci musieli otrzymać co najmniej raz wcześniejszą terapię ogólnoustrojową lub nie mieć innych możliwości leczenia.
Wśród 267 pacjentów leczonych trastuzumabem derukstekanem odsetek obiektywnych odpowiedzi (ORR) wyniósł 37,1%. Prawie u połowy (49,6%) pacjentów, którzy uzyskali obiektywną odpowiedź, utrzymywała się ona po 12 miesiącach. U 41,6% pacjentów stwierdzono stabilizację choroby. Odpowiedzi obserwowano we wszystkich typach nowotworów. Najniższą aktywność trastuzumabu derukstekanu obserwowano u pacjentów z rakiem trzustki i w tej kohorcie badanie przedwcześnie zakończono. W tej kohorcie obejmującej 25 pacjentów tylko u dwóch pacjentów wynik IHC wynosił +3, odnotowano jedną odpowiedź w ocenie badacza i trzy odpowiedzi w ocenie niezależnej. Z kolei szczególnie wysokie odsetki odpowiedzi odnotowano u pacjentek z rakiem szyjki macicy, endometrium i jajnika – odpowiednio 50,0%, 57,5% i 45,0%. Dane dotyczące przeżycia całkowitego i przeżycia wolnego od progresji choroby są przez cały czas analizowane.
Częstość zdarzeń niepożądanych związanych z leczeniem (TEAE) wśród 267 pacjentów wyniosła 84,3%, a u 38,6% pacjentów odnotowano TEAE związane z badanym lekiem stopnia III lub wyższego. Odsetek chorych wymagających zakończenia, przerwania leczenia lub zmniejszenia dawki leku wyniósł odpowiednio 8,2%, 18,4% i 18,7%. Najczęstsze TEAE związane z badanym lekami (nudności, zmęczenie i neutropenia) były podobne do odnotowanych we wcześniejszych badaniach, bez nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
