Wyniki pochodzą z małego, jednoramiennego badania fazy 1., z udziałem 20 pacjentów z zaawansowanym czerniakiem, nieotrzymujących wcześniej terapii anty-PD-1. Mediana wieku wynosiła 75,5 roku, 40% stanowiły kobiety, a u 75% pacjentów stwierdzono typ dziki genu BRAF. U wszystkich pacjentów przeprowadzono transplantację mikrobioty jelitowej od zdrowych dawców 7 dni przed rozpoczęciem terapii anty-PD-1 z użyciem niwolumabu lub pembrolizumabu. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania było bezpieczeństwo.
Łącznie 15% pacjentów uzyskało całkowitą odpowiedź, 50% częściową odpowiedź, 15% stabilizację choroby, a u 20% stwierdzono progresję choroby. Łącznie 75% pacjentów uzyskało całkowitą odpowiedź, częściową odpowiedź lub stabilizację choroby, która trwała co najmniej 6 miesięcy. U pacjentów odpowiadających na leczenie stwierdzono zwiększenie liczby szczepów Ruminococcus callidus i innych bakterii w mikrobiomie jelitowym, natomiast u pacjentów nieodpowiadających na leczenie w mikrobiomie stwierdzono zwiększenie ilości m.in. bakterii Catabacter hongkongensis, co wcześniej już uważano za czynnik negatywnie wpływający na odpowiedzi anty-PD-1.
W trakcie FMT nie zaobserwowano toksyczności 3. lub 4. stopnia, a obserwacje dotyczące bezpieczeństwa stosowania terapii anty-PD-1 były zgodne z wynikami wcześniejszych badań, których pierwszorzędowym punktem końcowym było bezpieczeństwo.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
