TIL a przeżycie kobiet z rakiem piersi HER+

Analizy przeprowadzone po 10-letnim okresie obserwacji pacjentek z wczesnym rakiem piersi ERBB2-dodatnim wykazały silną, niezależną zależność między poziomem limfocytów naciekających nowotwór (TIL) a przeżyciem całkowitym (OS) oraz przeżyciem bez przerzutów odległych (DFS).

Badanie ShortHER to randomizowane, wieloośrodkowe badanie fazy III o charakterze non-inferiority, prowadzone we Włoszech u pacjentek z wczesnym rakiem piersi ERBB2-dodatnim. Uczestniczki otrzymały adjuwantowo trastuzumab w skojarzeniu z chemioterapią według dwóch schematów: krótkotrwałego leczenia (9 tygodni, obejmującego 3 kursy z użyciem taksanów połączonych z trastuzumabem, a następnie chemioterapię opartą na antracyklinach) oraz długotrwałego leczenia (trwającego rok, obejmującego 4 cykle chemioterapii z antracyklinami oraz 4 kursy taksanów z trastuzumabem).

W ramach badania oceniano także limfocyty naciekające nowotwór (tumour-infiltrating lymphocytes TIL) w materiale tkankowym. Analizy przeprowadzone po 10-letnim okresie obserwacji wykazały silną, niezależną zależność między poziomem TIL a przeżyciem całkowitym (OS) oraz przeżyciem bez przerzutów odległych (DFS). Każdy wzrost TIL o 5 proc. wiązał się z poprawą wyników leczenia. Szczególnie istotne były wyniki dla pacjentek z TIL wynoszącymi 20 proc. lub więcej – u nich deeskalacja długości leczenia trastuzumabem i zmniejszenie dawki chemioterapii nie wiązały się z nadmiernym ryzykiem przerzutów odległych ani śmierci.

W pierwotnej analizie wskaźnik DFS nie pozwolił jednoznacznie stwierdzić non-inferiority krótkotrwałego leczenia, jednak 10-letnie wyniki OS obu grup były bardzo zbliżone, zwłaszcza u pacjentek z brakiem lub ograniczonym zajęciem węzłowym. Dodatkowo, statystycznie istotna interakcja między poziomem TIL (przy progu 20 proc.) a przypisanym schematem leczenia wykazała, iż pacjentki z niskimi wartościami TIL korzystały bardziej z długotrwałego leczenia, podczas gdy u pacjentek z wysokimi TIL wyniki były bardzo korzystne niezależnie od długości terapii – a choćby w grupie krótkotrwałego leczenia wyniki były numerycznie lepsze.

Autorzy badania podkreślili, iż wyniki te stanowią pierwsze dowody na niezależny prognostyczny wpływ TIL na OS w grupie pacjentek z HER2-dodatnim rakiem piersi leczonych adjuwantowo chemioterapią i trastuzumabem. Wyniki sugerują również, iż integracja oceny cech immunologicznych z tradycyjnymi narzędziami prognostycznymi może umożliwić bardziej spersonalizowane podejście terapeutyczne, w którym pacjentki z wysokimi wartościami TIL mogą być kandydatkami do deeskalacji leczenia bez utraty skuteczności terapeutycznej.