Zaostrzenia wciąż pozostają jedną z najczęstszych przyczyn nagłych hospitalizacji u dzieci i dorosłych chorych na astmę; jak pokazują wytyczne, w każdej grupie wiekowej stanowią one istotną cechę definiującą ciężkość choroby. Dodatkowo, jak pokazują dane zza oceanu, zaostrzenia choroby generują mniej więcej dwukrotnie większe koszty opieki zdrowotnej w porównaniu z pacjentami z astmą kontrolowaną. Jak wspomniano na wstępie, w randomizowanych, kontrolowanych badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z ciężką astmą, u których nie udało się uzyskać kontroli choroby dzięki wziewnych kortykosteroidów w dużych dawkach w skojarzeniu z lekami rozszerzającymi oskrzela, wykazano skuteczność termoplastyki oskrzeli.
Zespół tokijskich naukowców, wykorzystując krajowe rejestry medyczne obejmujące pacjentów hospitalizowanych i ambulatoryjnych, dokonał analizy danych 102 osób poddanych termoplastyce w okresie od września 2014 do marca 2020 roku i określił wpływ procedury na częstość występowania zaostrzeń oraz przyjętą w tym czasie dawkę systemowych glikokortykosteroidów.
Wykazano, iż analizowana populacja mniej więcej dwukrotnie rzadziej pojawiała się na szpitalnych oddziałach ratunkowych, ta sama zależność dotyczyła konieczności hospitalizacji. Ponadto, po sesjach termoplastyki zmniejszeniu uległa dawka systemowych glikokortykosteroidów (z 1931,5 mg do zaledwie 641,3 mg na osoborok, niemal 3-krotny spadek). Powyższe zależności występowały we wszystkich subpopulacjach, jednak termoplastyka była zwykle mniej skuteczna wśród osób w wieku powyżej 65 lat i osób z wyższym wskaźnikiem masy ciała (powyżej 25 kg/mkw.).
Widać wyraźnie, iż termoplastyka oskrzeli sprawdziła się także w warunkach praktyki klinicznej; drugim ważnym wnioskiem jest fakt, iż jej efekt zależy także od czynników modyfikowalnych, na co należy zwrócić uwagę u wszystkich (licznych) chorych na astmę.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
