Tenekteplaza przed wewnątrznaczyniową trombektomią

W badaniu opublikowanym na łamach „The New England Journal of Medicine” oceniono bezpieczeństwo i skuteczność dożylnego podania tenekteplazy przed zabiegiem wewnątrznaczyniowej trombektomii u pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu.

Ostry udar niedokrwienny mózgu spowodowany zamknięciem dużego naczynia stanowi jedno z największych wyzwań współczesnej neurologii. Standardem leczenia w tej grupie pacjentów pozostaje mechaniczna trombektomia, jednak kwestia uprzedniego leczenia trombolitycznego, zwłaszcza zastosowania tenekteplazy, budzi nadal wiele pytań. Tenekteplaza, będąca zmodyfikowaną formą alteplazy, cechuje się większą swoistością względem fibryny, dłuższym okresem półtrwania i możliwością podania bolusu. W ostatnich latach badana jest jej przydatność w terapii udaru jako alternatywy dla alteplazy oraz jako leczenia wspomagającego przed trombektomią.

W niedawno opublikowanym badaniu na łamach „The New England Journal of Medicine” oceniano bezpieczeństwo i skuteczność dożylnego podania tenekteplazy przed zabiegiem wewnątrznaczyniowej trombektomii u pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu.

W analizie przeprowadzonej w Chinach wzięli udział pacjenci z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu, którzy trafili do szpitala w ciągu 4,5 godziny od wystąpienia objawów i spełniali kryteria kwalifikacji do leczenia trombolitycznego. Zostali oni losowo przydzieleni do dwóch grup: pierwsza otrzymała dożylną tenekteplazę przed zabiegiem trombektomii wewnątrznaczyniowej, druga – wyłącznie leczenie interwencyjne.

Pierwszorzędowy punkt końcowy stanowiła niezależność funkcjonalna po 90 dniach, definiowana jako wynik 0–2 w zmodyfikowanej skali Rankina (mRS). Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały skuteczną reperfuzję przed oraz po trombektomii, a także bezpieczeństwo terapii – występowanie objawowego krwotoku śródczaszkowego w ciągu 48 godzin oraz śmiertelność do 90 dni.

Łącznie 278 pacjentów otrzymało tenekteplazę i trombektomię, a 272 poddano wyłącznie trombektomii. Po 90 dniach niezależność funkcjonalną uzyskało 52,9% pacjentów z grupy skojarzonej i 44,1% z grupy samej trombektomii. Skuteczną reperfuzję przed zabiegiem uzyskano u 6,1% pacjentów z grupy tenekteplazy i u 1,1% pacjentów w grupie kontrolnej, a po zabiegu odpowiednio u 91,4% i 94,1%. Objawowy krwotok śródczaszkowy wystąpił u 8,5% pacjentów w grupie skojarzonej i u 6,7% w grupie trombektomii, natomiast śmiertelność po 90 dniach wyniosła odpowiednio 22,3% i 19,9%.

Wyniki badania wskazują, iż zastosowanie tenekteplazy przed wewnątrznaczyniową trombektomią może poprawić szanse na osiągnięcie niezależności funkcjonalnej po 90 dniach u pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym. Choć różnica w skutecznej reperfuzji po zabiegu była niewielka, wcześniejsze przywrócenie przepływu krwi przed interwencją było istotnie częstsze w grupie otrzymującej lek trombolityczny. Należy jednak podkreślić, że skojarzone leczenie wiązało się także z nieco wyższym ryzykiem objawowego krwotoku śródczaszkowego.

Dane te wspierają koncepcję włączenia tenekteplazy jako leczenia pomostowego u pacjentów kwalifikujących się do trombektomii, jednak dalsze badania – zwłaszcza porównujące tenekteplazę z alteplazą w tym kontekście – są niezbędne, by ostatecznie określić optymalny algorytm postępowania w ostrym udarze niedokrwiennym.