Tenekteplaza jako lek trombolityczny w leczeniu udaru mózgu

Nowa metaanaliza potwierdza, iż zastosowanie ​​w leczeniu ostrego udaru niedokrwiennego tenekteplazy w bolusie może zapewniać lepsze wyniki od alteplazy. Eksperci zauważają także, iż lek ten jest wygodniejszy w użyciu i łatwiej go podać w nagłych wypadkach, gdy pacjenci są przenoszeni i transportowani między szpitalami.

Badacz prowadzący badanie – dr Keith Muir, neurolog z University of Glasgow w Glasgow w Szkocji – wyjaśnił, iż kilka indywidualnych badań sugeruje, iż tenekteplaza zastosowana w leczeniu udaru nie przynosi gorszych wyników od alteplazy. Potwierdziły to najnowsze dane z metaanalizy badań klinicznych poszczególnych pacjentów zarówno w odniesieniu do granicy 3 proc., jak i bardziej rygorystycznej granicy 1,3 proc. pod względem korzystnego punktu końcowego w postaci wyników w zmodyfikowanej skali Rankina (mRS) wynoszących 0–1 po 90 dniach.

Wyniki tymczasowego badania CATALYST-TNK zaprezentowano 22 października na 17. Światowym Kongresie Udaru Mózgu (WSC) 2025.

Jak zauważył Keith Muir, metaanaliza nie jest w tej chwili ukończona, ponieważ wciąż oczekuje się na dane dotyczące poszczególnych pacjentów z 3 z 12 uwzględnionych badań. Jednak zsumowanie danych z tych trzech badań na poziomie badań klinicznych uwidacznia przewagę tenekteplazy nad alteplazą. – Ogółem rzecz biorąc, dane te dają nam pewność, iż tenekteplaza jest lekiem trombolitycznym pierwszego wyboru w leczeniu ostrego udaru niedokrwiennego u pacjentów zgłaszających się w oknie 4,5 – wskazał ekspert.

Muir wyjaśnił, iż nie należy spodziewać się dużych różnic między alteplazą a tenekteplazą, gdyż są one bardzo podobne, jednak tenekteplaza jest o wiele o wiele wygodniejsza w użyciu dzięki możliwości podawania w bolusie. Alteplazę, podawaną w bolusie, po którym następuje godzinny wlew, trudno zaaplikować w nagłych wypadkach, gdy pacjenci są przenoszeni i transportowani między szpitalami. Niezawodne podawanie leku w takich warunkach jest dość niepraktyczne i trudne. – Pojawiły się sugestie, iż tenekteplaza może być nieco skuteczniejsza niż alteplaza, nasza metaanaliza obejmująca poszczególnych pacjentów pozwoli doprecyzować tę obserwację i dokładniej to ustalić – podkreślił.

Nowa metaanaliza ostatecznie obejmie dane około 7500 pacjentów z 12 badań porównujących tenekteplazę (w dawce 0,25 mg/kg) z alteplazą u pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym, którzy zgłosili się w ciągu 4,5 godziny od wystąpienia objawów. Analiza tymczasowa obejmuje dane pochodzące od 4500 pacjentów z dziewięciu badań klinicznych, a także wyniki badań z trzech dodatkowych badań klinicznych — TRACE-1, TRACE-2 i ACT – w oczekiwaniu na dane poszczególnych pacjentów.

Dotychczasowa analiza dostępnych danych wykazała, iż ​​pierwotny korzystny wynik (mRS 0-1) wystąpił u 53,7 proc. pacjentów leczonych alteplazą i 56,0 proc. pacjentów leczonych tenekteplazą, co daje bezwzględną różnicę 2,3 proc. na korzyść tenekteplazy. Mieści się to w granicach niegorszości zarówno przy progach 3 proc., jak i 1,3 proc. (p < 0,001). Jednak wyższość nie jest istotna statystycznie. Ale jeżeli dodamy dane z trzech pozostałych badań na poziomie badań, wyniki pokazują, iż 50,7 proc. pacjentów z alteplazą osiągnęło wynik mRS 0-1 w porównaniu z 53,2 proc. pacjentów z tenekteplazą, co daje bezwzględną różnicę 2,5 proc. na korzyść tenekteplazy. Spełnia to zarówno marginesy równoważności, jak i kryteria przewagi – ryzyko względne 1,049 (95 proc. CI, 1,011–1,089; p = 0,016).

Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, punktowa ocena ryzyka krwawienia objawowego wskazuje nieznacznie na wyższe ryzyko w przypadku tenekteplazy (2,6 proc. w porównaniu z 2,2 proc.), ale Muir podkreślił, iż nie jest to istotne statystycznie i ma bardzo szerokie przedziały ufności.

– Dokładniejsze wyniki dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa zostaną opublikowane, gdy dostępne będą wszystkie dane dotyczące poszczególnych pacjentów z pozostałych badań, co powinno nastąpić bardzo gwałtownie – powiedział Muir. – Pozwoli to również na dostosowanie wyjściowych markerów prognostycznych i zbadanie, czy występują jakieś różnice między podgrupami – dodał.

Przeczytaj także: „Tenekteplaza przed wewnątrznaczyniową trombektomią”.