Wysoka skuteczność i bezpieczeństwo inhibitorów TNF-alfa została udowodniona w wielu badaniach, jednak mimo wielu lat od ich wprowadzenia przez cały czas istnieją duże różnice w dostępności – dotyczy to zwłaszcza krajów, w których nakłady finansowe na opiekę zdrowotną są ograniczane. Interpolując bardzo liczne wyniki badań oceniających stosunek koszt–efektywność na zastosowanie inhibitorów TNF-alfa u osób z chorobami autoimmunologicznymi, można przypuszczać, iż pozornie tańsze rozwiązania okazują się tymi droższymi oraz mniej korzystnymi dla pacjentów.
Powyższe zagadnienie rozwinęli i rozwiązali naukowcy z Polski pod kierownictwem dr n. med. Marcina Stajszczyka ze Śląskiego Centrum Reumatologii, Ortopedii i Rehabilitacji w Ustroniu. Przeprowadzili oni retrospektywną analizę wpływu leczenia inhibitorami TNF-alfa (infliksymab, etanercept i adalimumab) na oszczędności płatnika publicznego w perspektywie 8-letniej. Podstawę do obliczeń stanowiły dane z rejestrów medycznych obejmujące 12 687 kursów leczenia.
Obliczono, iż z punktu widzenia płatnika publicznego (w naszym przypadku Narodowego Funduszu Zdrowia) przy stosowaniu inhibitorów TNF-alfa szacunkowe całkowite oszczędności wynoszą ponad 243 miliony euro, z czego aż ponad 166 mln przypisano redukcji kosztów leczenia chorób reumatologicznych. Sektor reumatologiczny generował od 68 do 92 proc. całkowitych oszczędności we wszystkich analizowanych modelach. Ogólny spadek średnich rocznych kosztów leczenia wahał się od 75 do 89 proc. Potężne korzyści finansowe to nie wszystko – obliczono, iż gdyby wszystkie oszczędności budżetowe zostały wydane na refundację dodatkowych leków z tej grupy, w 2021 roku mogłoby być leczonych hipotetycznie łącznie prawie 45 000 pacjentów z chorobami reumatycznymi.
To istotny głos z Polski pokazujący, iż inwestycja w nowoczesne rozwiązania przynosi namacalne korzyści finansowe. Liczymy, iż wyniki powyższej pracy dotrą do decydentów i iż poświęcą oni czas na uważną analizę.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
