Nowe badania potwierdzają skuteczność talquetamabu – bispecyficznego przeciwciała skierowanego przeciwko GPRC5D – jako nowej opcji terapeutycznej dla pacjentów z nawrotowym lub opornym na leczenie szpiczakiem mnogim, zwłaszcza u pacjentów bez wcześniejszej ekspozycji na TCR.
Szpiczak mnogi (MM) to nieuleczalna choroba nowotworowa charakteryzująca się cyklami remisji i nawrotów. Wraz z każdą kolejną linią leczenia rokowanie pacjentów ulega pogorszeniu. Choć nowe terapie (np. CAR-T, przeciwciała bispecyficzne) zrewolucjonizowały leczenie MM, nie eliminują całkowicie ryzyka nawrotu. Dlatego istnieje pilna potrzeba opracowywania nowych opcji terapeutycznych.
Wieloośrodkowe, otwarte badanie fazy I/II MonumenTAL-1 oceniło skuteczność i bezpieczeństwo talquetamabu — bispecyficznego przeciwciała skierowanego przeciwko GPRC5D (receptor z silną ekspresją w komórkach szpiczaka) i CD3 (receptor obecny na limfocytach T) — u pacjentów z nawrotowym lub opornym szpiczakiem mnogim, którzy wcześniej otrzymali co najmniej trzy linie terapii, w tym inhibitor proteasomu, lek immunomodulujący i przeciwciało anty-CD38.
W analizie post hoc uwzględniono 375 pacjentów. W badaniu zastosowano dwie rekomendowane dawki podskórne talquetamabu: 0,4 mg/kg raz w tygodniu oraz 0,8 mg/kg co dwa tygodnie. W grupie otrzymującej 0,4 mg/kg raz w tygodniu, przy medianie obserwacji 25,6 miesiąca, odnotowano całkowity odsetek odpowiedzi (ORR) wynoszący 74 proc. W grupie otrzymującej 0,8 mg/kg co dwa tygodnie, z medianą obserwacji 19,4 miesiąca, ORR wyniósł 69 proc. Wśród pacjentów, którzy wcześniej otrzymali terapie ukierunkowane na limfocyty T, tzw. TCR (T-cell redirection therapy-naive), ORR osiągnął 67 proc. przy medianie obserwacji 16,8 miesiąca.
Warto zauważyć, iż mediana czasu trwania odpowiedzi (DoR) była dłuższa w grupie otrzymującej 0,8 mg/kg co dwa tygodnie, osiągając 17,5 miesiąca, w porównaniu z 9,5 miesiąca w grupie 0,4 mg/kg raz w tygodniu. Mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS) wyniosła odpowiednio 11,2 miesiąca i 7,5 miesiąca w tych grupach. W grupie pacjentów z wcześniejszą ekspozycją na terapie ukierunkowane na limfocyty T, mediana PFS wyniosła 7,7 miesiąca.
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były zespół uwalniania cytokin (CRS), zmiany smaku oraz infekcje. CRS wystąpił u 79 proc. pacjentów w grupie 0,4 mg/kg raz w tygodniu, 75 proc. w grupie 0,8 mg/kg co dwa tygodnie oraz 73 proc. w grupie z wcześniejszą ekspozycją na TCR. Większość przypadków CRS miała łagodne lub umiarkowane nasilenie.
Poważne działania niepożądane, takie jak neutropenia, anemia i limfopenia, występowały rzadziej. Wskaźnik przerwań leczenia z powodu działań niepożądanych terapii był niski, wynosząc 5 proc. w grupie 0,4 mg/kg raz w tygodniu, 8 proc. w grupie 0,8 mg/kg co dwa tygodnie oraz 6 proc. w grupie z wcześniejszą ekspozycją na terapie ukierunkowane na limfocyty T.
Zaktualizowana analiza z dłuższym okresem obserwacji potwierdza, iż talquetamab stanowi skuteczną i względnie bezpieczną opcję terapeutyczną dla pacjentów z nawrotowym/opornym MM, zwłaszcza u pacjentów bez wcześniejszej ekspozycji na TCR. Wyniki dodatkowo wskazują na możliwe modyfikacje dawkowania leku – możliwe jest zmniejszenie dawek przy zachowaniu skuteczności, co może poprawić tolerancję leczenia i komfort pacjentów.
