Wśród świątecznych upominków leżała książka „Swoją drogą …” – zbiór rozmów Bogdana de Barbaro, jednego z najbardziej znanych polskich psychiatrów i terapeutów rodzinnych, profesora nauk medycznych, wykładowcy Uniwersytetu Jagiellońskiego, autora i współautora wielu rozpraw naukowych, książek i artykułów z zakresu psychologii (m.in. „Pacjent w swojej rodzinie”, „Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny”, „Postmodernistyczne inspiracje w psychoterapii” (z Szymonem Chrząstowskim), „Sztuka obsługi życia” (z Dominiką Dudek), „Po co światu psychoterapia”) z Justyną Dąbrowską, psycholożką, dziennikarką, założycielką i wieloletnią redaktorką naczelną miesięcznika „Dziecko”, autorką kilku tomów rozmów z artystami, intelektualistami i psychoterapeutami („Spojrzenie wstecz. Rozmowy”, „Jaka piękna iluzja”, Nie ma się czego bać”, „Miłość jest warta starania”, „Zawsze jest ciąg dalszy”) oraz terapeutycznych książek: „Bez stresu z dziećmi” i „Przeprowadzę cię na drugi brzeg. Rozmowy o porodzie, traumie i ukojeniu”. To fascynująca,poruszająca swoją głębią i mądrością, zawierająca niemało anegdot i dykteryjek publikacja.
Justyna Dąbrowska ma wyjątkowe umiejętności uważnego słuchania i stawiania dociekliwych pytań. Rozmowy trwały ponad rok. Powstała pasjonująca, szczera opowieść o życiu i jego wartościach, przemijaniu, filozofii, religii, historii i społeczeństwie, pełna inspirujących myśli, skojarzeń, rozwikłanych tajemnic i zagadek, opisanych związków między mózgiem a umysłem, które dla prof. Bogdana de Barbaro stanowią jedno z najciekawszych wyzwań intelektualnych.Wybitny naukowiec i terapeuta podkreśla, iż istotną w jego życiu prywatnym i zawodowym stała się postawa twórczego niewiedzenia, będąca punktem wyjścia do zaciekawienia drugim człowiekiem.
Do rozmów o bliskości, miłości, przyjaźni, emocjach, cierpieniu, upokorzeniu, depresji, schizofrenii, terapii i terapeutach, konfliktach, nadziei, gniewie, odwadze,śmierci, zabawie, autorytetach, Polsce, które kształtują każdego z nas, wprowadzają wiersze wybitnych poetek i poetów (m.in. Ewy Lipskiej, Haliny Poświatowskiej, Wisławy Szymborskiej, Adama Asnyka, Stanisława Barańczaka, Witolda Dąbrowskiego, Jarosława Iwaszkiewicza, Ryszarda Krynickiego, Jana Lechonia, Bolesława Leśmiana, Czesława Miłosza, Cypriana Kamila Norwida, Tadeusza Różewicza, Edwarda Stachury, Adama Zagajewskiego) które stanowią ich motto i tło. Profesor szuka w poezji odpowiedzi na ważne egzystencjalne pytania; mówi o swoim szczególnym stosunku do książek, które traktuje jak ludzi, którzy dzielą się z nim swoimi myślami i spostrzeżeniami, opowiadają o swoim postępowaniu.
„Wyszło nam coś, co jest próbą refleksji, a nie deklaracji dogmatycznej”, stwierdził prof. de Barbaro. „W dodatku ma to być refleksja, nazwałbym to, niesfinalizowana, a więc taka, która zostawia miejsce na myśli następne, już niekoniecznie nasze”.
materiał: nadesłany
