U pacjentów poddawanych przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej (TAVI) bezpieczniejszą strategią może być czasowe odstawienie leczenia przeciwzakrzepowego przed zabiegiem – wynika z najnowszego badania.
Przezcewnikowa implantacja zastawki aortalnej (TAVI) stała się uznaną i coraz częściej stosowaną metodą leczenia ciężkiej stenozy aortalnej, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku i z licznymi chorobami współistniejącymi. U blisko jednej trzeciej chorych kwalifikowanych do tego zabiegu istnieją wskazania do przewlekłego stosowania doustnych antykoagulantów, najczęściej z powodu migotania przedsionków. W tej grupie pojawia się istotne pytanie kliniczne: czy lepiej kontynuować leczenie przeciwzakrzepowe w okresie okołozabiegowym, narażając pacjenta na zwiększone ryzyko krwawień, czy też je przerwać, akceptując potencjalne większe ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych?
Odpowiedź można znaleźć na łamach „The New England Journal of Medicine”, gdzie opublikowano wyniki międzynarodowego, otwartego, randomizowanego badania typu non-inferiority, którego celem było porównanie obu strategii.
Do badania włączono 858 pacjentów przyjmujących przewlekle doustne antykoagulanty i zakwalifikowanych do TAVI. Chorych losowo przydzielono do dwóch grup: kontynuacji leczenia przeciwzakrzepowego w okresie okołozabiegowym (431 osób) lub jego przerwania (427 osób). Pierwszorzędowym punktem końcowym był złożony wynik obejmujący zgon sercowo-naczyniowy, udar mózgu, zawał serca, poważne powikłania naczyniowe lub poważne krwawienie w ciągu 30 dni od zabiegu.
Wyniki pokazały, iż zdarzenia pierwszorzędowe wystąpiły u 16,5% pacjentów w grupie kontynuacji i u 14,8% w grupie przerwania terapii (różnica 1,7 pp.). Częstość incydentów zakrzepowo-zatorowych była podobna – odpowiednio 8,8% vs. 8,2% (różnica 0,6 pp.). Kluczowa różnica dotyczyła krwawień: wystąpiły one znacznie częściej u pacjentów kontynuujących terapię (31,1%) niż u tych, u których leczenie czasowo przerwano (21,3%; różnica 9,8 pp.).
Podsumowując, kontynuowanie doustnego leczenia przeciwzakrzepowego w okresie okołozabiegowym nie zmniejsza ryzyka zdarzeń zakrzepowo-zatorowych w porównaniu z jego przerwaniem, natomiast istotnie zwiększa ryzyko krwawienia. Wyniki te sugerują, iż u pacjentów poddawanych TAVI bezpieczniejszą strategią może być czasowe odstawienie leczenia przeciwzakrzepowego przed zabiegiem. Ma to istotne znaczenie praktyczne, ponieważ pozwala zredukować ryzyko krwawienia bez utraty ochrony przed powikłaniami zakrzepowo-zatorowymi.
