W społeczeństwie polskim negatywny stereotyp starości zdaje się w dalszym ciągu dominować. Możemy jednak zauważyć powolne zmiany w tym aspekcie. Seniorzy to nie tylko osoby, których komfort życia znacznie się obniża, pozostawieni na marginesie życia społecznego. Młode pokolenie nie powinno odnosić się do nich z politowaniem i dystansem, gdy starsi mają problem z dotrzymaniem kroku zmianom zachodzącym we współczesnym świecie.
Istnieje druga strona obecności osób starszych w społeczeństwie, która łączy się ze zrozumieniem roli, jaką posiadają w życiu. Seniorzy to ludzie, którzy zdobyli wiedzę i mądrość, dzięki bogatemu doświadczeniu życiowemu. Spoczywa na nich zatem obowiązek międzypokoleniowego dialogu (tak samo, jak w wypadku osób średniego pokolenia). W sposób szczególny możemy uznać ich prawo do bycia strażnikami pamięci zbiorowej oraz związanymi z nimi wartościami, i tradycjami.
Wg badań socjologicznych przeprowadzonych na początku poprzedniej dekady, myślenie o starości dla większości Polaków wiąże się z różnego rodzaju obawami. Do niektórych z nich można zaliczyć:
· choroby i niedołężność (73% wskazań);
· utrata samodzielności, uzależnienie od innych (56%).
Powszechnie jednak deklarują oni, iż wiedzą, w jaki sposób chcieliby zorganizować swoje życie na stare lata, kiedy będą wymagali pomocy w codziennym funkcjonowaniu:
· korzystać z doraźnej pomocy bliskich, mieszkając przy tym we własnym mieszkaniu (64%);
· zamieszkać w rodzinie wielopokoleniowej, wraz z dziećmi, wnukami lub dalszą rodziną (15%);
· mieszkać we własnym mieszkaniu, korzystając z płatnej stałej pomocy (8%);
· państwowe lub prywatne domy spokojnej starości (wskazywane sporadycznie
Seniorzy przyjmują głównie we wspólnocie rodzinnej rolę dziadków. Trudno jest więc się dziwić, iż relacje z nimi są bardzo istotną częścią więzi międzypokoleniowej. Ponad połowa Polaków (51%) badanych przez CBOS na początku XXI wieku deklarowała, iż widywała swoich dziadków bardzo często, co czwarty natomiast (24%) – dość często. Mniejszy odsetek (12%) przyznawał, iż rzadko spotykał się ze swoimi dziadkami w dzieciństwie. Tylko niewielka grupa ich nie widywała (6%) lub w ogóle nie znała (7%). Istotnym faktem jest, iż większość badanych, którzy znali swoich dziadków (86%) określała stosunki z nimi jako bliskie albo bardzo bliskie.
Po całość artykułu zapraszamy do przeczytania II raportu Fundacji Matuzalem pt.: „Polscy Seniorzy w społeczeństwie ryzyk”, który mogą Państwo znaleźć na stronie naszej Fundacji, zapraszamy!
