Stan niskiej aktywności schorzenia w terapii tocznia – pożądany zwłaszcza u dzieci

Zdjęcie: 123RF


Celem pierwszorzędowym terapii pacjentów z SLE jest stan niskiej aktywności schorzenia, jakim jest toczeń (LLDAS), i wiąże się on ze zmniejszonym ryzykiem ciężkiego zaostrzenia i nowych uszkodzeń organizmu.

Ekipa badawcza z Karadeniz Technical University Faculty of Medicine w Trabzonie w Turcji, określiła możliwość osiągnięcia LLDAS u dzieci z toczniowym zapaleniem nerek.

W tym celu retrospektywnie przeanalizowano dane dzieci, u których rozpoznano toczniowe zapalenie nerek potwierdzone biopsją w okresie od stycznia 2012 do grudnia 2020 roku.

Jak zauważono, u pacjentów, u których nie osiągnięto LLDAS po początkowym leczeniu (pierwsze 6 miesięcy), stwierdzono w stosunku do pacjentów z LLDAS obecność autoimmunologicznej niedokrwistości hemolitycznej (62 proc. do 18 proc.), anty-Sm (85 proc. do 18 proc.) i anty-dsDNA (77 proc. do 27 proc.), proliferacyjne toczniowe zapalenie nerek (77 proc. do 27 proc.) i nadciśnienie (69 proc. do 9 proc.). Pierwsze z tych schorzeń wystąpiły także u pacjentów, którzy nie osiągnęli LLDAS-50, który jest zdefiniowany jako przebywanie w LLDAS co najmniej przez 50 proc. czasu obserwacji.

Osiągnięcie zarówno LLDAS po początkowym leczeniu, jak i LLDAS-50 wiązało się z niższym odsetkiem zaostrzeń schorzeń nerek oraz wolniejszym narastaniem ich uszkodzeń w okresie obserwacji.

Jak stwierdzili klinicyści i naukowcy, LLDAS jest istotnym celem terapeutycznym dla dzieci z toczniowym zapaleniem nerek i wiąże się z niższymi wskaźnikami zaostrzeń i uszkodzeń nerek. Obecność zajęcia hematologicznego, nadciśnienia tętniczego i proliferacyjnego toczniowego zapalenia nerek na początku terapii niekorzystnie wpływała na wczesne osiągnięcie LLDAS.

Opracowanie: Marek Meissner