W Sejmie też konieczne są zmiany
Już samo spotkanie środowisk reprezentujących osoby z niepełnosprawnościami pokazało, iż Sejm jako instytucja nie jest przygotowany na takie osoby. Jedna z największych sal (im. Józefa Oleksego) okazała się zupełnie nieprzystosowana do takiej liczby chętnych na wzięcie udziału w spotkaniu.
Uczestnicy spotkania narzekali, iż w sali było duszno, nie było żadnych udogodnień dla osób słabowidzących i słabosłyszących, a także było sporo kłopotów z poruszaniem się dla osób na wózkach. Zabrakło też tłumacza języka migowego.
Dodatkowo, zaproszony na posiedzenie Łukasz Krasoń, sekretarz stanu, pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych, spóźnił się na spotkanie, ponieważ winda, którą mógł się dostać do sali obrad, się zepsuła.
– Przepraszam za spóźnienie, ale budynek też wymaga poprawek – urbanistycznych i infrastrukturalnych. jeżeli się zepsuje jedna winda, to sytuacja staje się bardzo trudna – mówił Krasoń.
– Temat osób z niepełnosprawnościami wymaga większego zaangażowania władz, a grupa z niepełnosprawnością intelektualną była do tej pory na marginesie marginesu. W najbliższej przyszłości będziemy chcieli się zająć się w szczególności zatrudnieniem wspomaganym, czymś, o co całe środowisko walczy od lat. To stanie się wreszcie faktem w perspektywie najbliższych tygodni. Zaczniemy realizować projekty wdrożeniowe, na które mamy pieniądze z Unii Europejskiej – stwierdził.
– Wdrożenie zatrudnienia wspomaganego będzie jednym z naszych celów. Innym celem będzie wykorzystanie zasobów ludzkich, wsparcia organizacji pozarządowych, czego nie było wcześniej. Także środki z UE będą nową jakością. Będę rozmawiał w resorcie na temat stworzenia krajowego wsparcia mieszkaniowego dla osób z niepełnosprawnością intelektualną – dodał.
Priorytetów jest wiele
Jak wskazywała Małgorzata Rybicka z Porozumienia Autyzm-Polska, zrzeszającego 43 organizacje osób niepełnosprawnych, istotnym priorytetem dla środowiska – zarówno dla osób niepełnosprawnych, jak i ich rodziców oraz opiekunów – jest mieszkalnictwo.
– Potrzebne są małe domy z indywidualnym wsparciem społeczności lokalnej, i to zarówno wspomagane przez społeczność mieszkaniową, jak i wspólnoty domowe. Uważamy, iż niezbędna jest ustawa o mieszkalnictwie wspomaganym. Drugim naszym priorytetem jest wprowadzenie w życie rozwiązań w zakresie placówek dziennego wsparcia dla osób dorosłych z autyzmem i niepełnosprawnością intelektualną, ponieważ te, które dzisiaj funkcjonują, nie spełniają żadnych standardów i nie przyjmują takich osób – mówiła Rybicka.
Poseł Jacek Karnowski, przewodniczący Parlamentarnej Grupy ds. Autyzmu, zwracał uwagę na potrzeby osób niepełnosprawnych związanych z dostępnością do świadczeń pielęgnacyjnych. Natalia Małyszka-Łukomska wskazywała na iluzoryczność darmowych leków dla dzieci niepełnosprawnych. Jak argumentowała – dzieci z niepełnosprawnością często potrzebują leków na zamówienie, które nie są refundowane. Mówiła też o braku dzieci przyjmujących leki do placówek oświatowych, ponieważ tam nikt nie chce im ich podawać.
Poruszono też kwestię ubezpieczeń na życie, których nie mogą mieć osoby z niepełnosprawnościami, co jest – jak oceniono – dyskryminacją osób z niepełnosprawnościami.
Podsumowując spotkanie, po niemal dwugodzinnej dyskusji, Jacek Karnowski podkreślił jego znaczenie.
– Wzięło w nim udział wiele podmiotów i osób reprezentujących różne środowiska, mówiących w zasadzie o tym samym, ale z różnych punktów widzenia – zaznaczył, zapowiadając, iż po zebraniu wszystkich głosów i ich uporządkowaniu zostaną wybrane te najważniejsze do realizacji, bo pragmatyka pracy Sejmu wskazuje, iż aby działać skutecznie, należy się zająć tymi najważniejszymi.
