Barbara Jane O’Brien, MD
Leczenie schematem ogólnoustrojowym obejmującym tukatynib (Tukisa), trastuzumab (Herceptin) i kapecytabinę (Xeloda) skutkowało odpowiedzią wewnątrzczaszkową, wydłużeniem całkowitego czasu przeżycia (OS) i poprawą jakości życia (QOL) zgłaszanej przez pacjentów u pacjentów z chorobą przerzutową. Jak wynika ze wstępnych danych z badania II fazy TBCRC049 (NCT03501979) zaprezentowanych podczas badania HER2-dodatni rak piersi z przerzutami do opon mózgowo-rdzeniowych, w tym z wyjściowymi deficytami docelowymi Doroczne spotkanie ASCO 2024.1
Spośród ocenianych pacjentów, u których na początku leczenia występowały docelowe deficyty neurologiczne (n = 12), 58% doświadczyło poprawy w zakresie deficytów, a u 5 najlepszą odpowiedzią były stabilne docelowe deficyty. Sześciu z siedmiu pacjentów z poprawionymi deficytami docelowymi doświadczyło tego podczas pierwszego ponownego leczenia. Warto zaznaczyć, iż w tym okresie żaden pacjent nie otrzymywał sterydów.
Co więcej, wszystkich 13 pacjentów kwalifikujących się do odpowiedzi na leczenie doświadczyło korzyści klinicznych w związku ze schematem leczenia, w tym 8 pacjentów, którzy osiągnęli stabilną chorobę i 4 pacjentów, którzy osiągnęli odpowiedź częściową (PR), w tym 1 PR w cyklu 3, który stał się odpowiedzią całkowitą (CR) w cyklu 9. Obiektywna odpowiedź wskaźnik ORR dla wszystkich kryterium kombinacji wyniósł 38%.
Całkowite przeżycie również uległo wydłużeniu w tej populacji, przy czym 4 pacjentów przez cały czas żyło w czasie ostatniej wizyty kontrolnej, czyli 21 lipca 2021 r. Dalsza ocena wyników zgłaszanych przez pacjentów i jakości życia wykazała, iż średnia Inwentarza Objawów MD według Andersona (MDASI ) i wyniki liniowej samooceny analogowej (LASA) poprawiały się z czasem, wskazując na poprawę jakości życia.
„To pierwsze badanie prospektywne wykazujące połączenie odpowiedzi wewnątrzczaszkowej, złagodzenia objawów, poprawy jakości życia i wydłużenia czasu przeżycia w ramach leczenia ogólnoustrojowego u pacjentów z chorobą leptomingalną. [disease] „raka piersi” – stwierdziła główna autorka badania Barbara Jane O’Brien, MD, profesor nadzwyczajny neuroonkologii na Uniwersytecie Teksasu, MD Anderson Cancer Center w Houston w Teksasie, podczas prezentacji danych. „Dane te potwierdzają, iż terapia systemowa jest metodą pierwszego rzutu w leczeniu leptomeninges [disease] raka piersi HER2-dodatniego.”
Tukatynib plus trastuzumab i kapecytabina Uzyskano zgodę FDA W kwietniu 2020 r. dla pacjentek z rakiem piersi HER2-dodatnim, w tym z przerzutami do mózgu, które były wcześniej narażone na co najmniej jeden schemat leczenia oparty na HER2 w leczeniu przerzutów. Zainicjowane przez badacza badanie TBCRC049 miało na celu ocenę tego schematu leczenia opartego na tukatynibie u pacjentów z przerzutami do opon mózgowo-rdzeniowych raka piersi HER2-dodatniego.
Zgłoszone wcześniej dane z badania wykazały terapeutyczne poziomy tukatynibu i ONT-993 w płynie mózgowo-rdzeniowym u wszystkich pacjentów, którzy otrzymali tę kombinację, a profil bezpieczeństwa schematu leczenia był zgodny z profilem obserwowanym w poprzednich badaniach tukatynibu. Ponadto leczenie skojarzone spowodowało, iż mediana OS wyniosła 10 miesięcy (95% CI, 4,1 – nieosiągnięta), a mediana czasu do progresji do ośrodkowego układu nerwowego (OUN) wyniosła 6,9 miesiąca (95% CI, 2,3–13,8). Po zatwierdzeniu przez FDA schematu leczenia opartego na tukatynibie badanie z udziałem 17 pacjentów zamknięto ze względu na brak danych. Obecna analiza obejmuje dane dotyczące odpowiedzi z badania.
Spośród 17 włączonych pacjentów u 47% występowały nieprawidłowe komórki płynu mózgowo-rdzeniowego, a u 88% występowały objawy przerzutów do opon mózgowo-rdzeniowych. U wszystkich pacjentów w badaniu MRI stwierdzono przerzuty do opon mózgowo-rdzeniowych, a u 82% stwierdzono także przerzuty do mózgu; 65% było wcześniej leczonych z powodu przerzutów do mózgu. Mediana liczby 3-tygodniowych kursów leczenia dostarczonych pacjentom wyniosła 5 (zakres 2–27). Oceniono wszystkie przypadki połączonego ORR dotyczącego opon mózgowo-rdzeniowych, wyników zgłaszanych przez pacjentów i jakości życia i u każdego pacjenta zidentyfikowano do 4 docelowych deficytów neurologicznych.
Ocena odpowiedzi obejmowała kliniczne badanie neurologiczne, badanie patologii płynu mózgowo-rdzeniowego i badanie MRI aksonów przy użyciu standardowych kart wyników. Aby zakwalifikować się do złożonej odpowiedzi opon mózgowo-rdzeniowych, pacjenci muszą wykazywać poprawę lub stabilne deficyty celów zgodnie z neurologiczną oceną kliniczną, ujemną cytologię szpiku po dodatnim wyniku na początku badania oraz radiologiczne PR lub CR zgodnie z obrazowaniem ośrodkowego układu nerwowego. Zdefiniowana progresja neurologiczna/kliniczna wymaga pogorszenia deficytu docelowego, ujemnej lub dodatniej cytologii płynu mózgowo-rdzeniowego oraz stabilnego obrazowania OUN. Progresję radiologiczną zdefiniowano jako stabilne lub pogłębiające się deficyty docelowe, ujemną lub dodatnią cytologię ośrodkowych neuronów oraz postępującą chorobę.
W całej populacji odpowiedzi u 4 pacjentów nie uznano za nadającą się do oceny, ponieważ badanie przerwano przed pierwszym ponownym leczeniem. Przyczynami przerwania leczenia były toksyczność (n = 1), wybór pacjenta (n = 1) lub postępująca choroba (n = 2). W czasie ostatniej obserwacji 12 pacjentów przerwało leczenie z powodu rozwoju przerzutów do opon mózgowo-rdzeniowych, u 7 z nich stwierdzono również progresję do OUN. Trzech pacjentów przerwało leczenie z powodu postępu ogólnoustrojowego.
Wszyscy uczestnicy wypełnili większość kwestionariuszy MDASI i LASA we wszystkich wymaganych punktach czasowych. Niższe wyniki MDASI wskazują na lepsze nasilenie objawów, a wyższe wyniki LASA wskazują na lepszą jakość życia, wyjaśnił O’Brien.
Główne ograniczenia badania obejmują brak centralnego przeglądu wyników badań obrazowych i małą liczbę uczestników. Ponadto nie zatwierdzono łącznej oceny odpowiedzi w przypadku nowotworu opon mózgowo-rdzeniowych, chociaż proponowaną ocenę odpowiedzi zaadaptowano do kryteriów dotyczących guzów neuronalnych i opon mózgowo-rdzeniowych.
Ujawnienia: Dr O’Brien informuje, iż pełni funkcję konsultacyjną lub doradczą dla Plus Therapeutics i otrzymuje instytucjonalne fundusze na badania od EMD Serono i Kinarta.
odniesienie
O’Brien BJ, Murthy RM, Perry DA i in. Tukatynib-trastuzumab-kapecytabina w leczeniu przerzutów w raku piersi HER2+: wyniki badania II fazy TBCRC049. J Clin Oncol. 2024;42(16):2018. doi:10.1200/JCO.2024.42.16_suppl.2018
