Dziś będzie o wielu różnych punktach egzystencjalnego przecięcia. I o tym, jak one wszystkie w pewnym momencie składają się w jeden istotny moment, w jedną niezwykłą rozmowę, w tekst, który poszedł do druku i ma szansę tym drukiem zasiać w innych osobach kilka życiodajnych refleksji, stworzyć kilka nowych przecięć.
Najpierwsze przecięcie to to z Asią Krajewską. Razem studiowałyśmy w niesamowitym programie studiów międzyuczelnianych, na Akademii “Artes Liberales”. Asia była tej Akademii drugim rocznikiem, ja pierwszym, a najbardziej połączył nas ostatni na tej Akademii zjazd, wspólna podróż pociągiem i zarwana niekończącymi się rozmowami nocka. Od tej pory wiele rzeczy robiłyśmy razem i przez niejeden kryzys przeszłyśmy wspólnie. Asię znajdziecie m.in. tutaj Dialogi i zmysły .
Z Marią Sitarską punkt przecięcia pojawił się na ulicy Cichej, gdzie miałyśmy swoje pierwsze w życiu gabinety psychoterapii. Później każdy kolejny gabinet, ale i istotny moment w życiu współdzielony był z Marią. I jeszcze razem współtworzymy portal opsychologii.pl . Maria jest moją mentalną siostrą i wiele myśli, a choćby snów przydarza nam się równolegle. Marię znajdziecie tutaj Maria Sitarska – psychologia i psychoterapia i Fundacja Trzy Bramy. No i oczywiście tu opsychologii.pl.
Z Maciejem Dudą najważniejsze przecięcie to to w Sokołowsku, gdzie – wraz z Asią – ale też naszą wspólną promotorką (wspólną całej trójce) poruszaliśmy się śladami książki “Gorzko, gorzko” i Joanny Bator. To jedno z ważniejszych wspomnień mojego życia. Macieja znajdziecie tu Maciej Duda i oczywiście tu Czas Kultury .
I oto w czwórkę buzującą przecięciami usiedliśmy do rozmowy o kryzysie dla jubileuszowego numeru Czas Kultury. Troje z nas to psychoterapeuci, cała czwórka pracuje w obszarze psychologii, wszyscy jesteśmy polonistami. I to też nie są nasze jedyne merytoryczne przecięcia.
Rozmawialiśmy podczas tego spotkania o kryzysie. O kryzysie indywidualnym i o tym, dlaczego mówić tylko o jednostce w kryzysie (a nie systemie w kryzysie) to zdecydowanie za mało. O znalezieniu przestrzeni w egzystencjalnej ciasnocie, w jakiej kryzys nas więzi. O kryzysach wpisanych w nasze DNA i o kryzysach przetrwałych. O “ciepłych” i “zimnych” danych. O kryzysie wieku średniego (a jakże!). O ciemnej ekologii. I ważnych w kontekście kryzysu książkach.
To wibrująca, płynąca i przerwana zdecydowanie za gwałtownie 
rozmowa. Zapraszam Was do lektury.
