Relikwia dla zakochanych. Palec świętego Walentego znajduje się w Krzeszowie

dziennik.walbrzych.pl 2 tygodni temu

Święty Walenty, patron zakochanych i psychicznie chorych – choć, zdaniem niektórych, jedno i drugie ma ze sobą wiele wspólnego – jest w pewien sposób związany z naszym regionem. Mało kto wie, iż w oddalonym od Wałbrzycha o niecałe 30 km Opactwie Krzeszowskim znajduje się jedna z niewielu w Polsce relikwii tego coraz popularniejszego patrona zakochanych.

Relikwia to zawinięty w płótno kawałek palca świętego. Którego palca? Nie wiadomo. Pewne jest jednak, iż w kaplicy świętej Jadwigi, wraz z potwierdzającym jego autentyczność listem, spoczywa w drewnianym pudle, w środku przepięknie zdobionego, inkrustowanego złotem, szklanego relikwiarza.

— Osoby, które znajdują się w Kaplicy na pierwszy rzut oka relikwiarza w ogóle nie zauważają – mówi przewodnik po opactwie krzeszowskim, Rafał Bijak. – Pomieszczenie jest gigantyczne. Zewsząd malowidła, freski, sarkofagi. Można by powiedzieć, iż jest o wiele więcej ważniejszych rzeczy niż palec świętego Walentego.

To jednak właśnie dla tej relikwii krzeszowskie opactwo co roku, w połowie lutego, odwiedzają pielgrzymki zakochanych:

— W momencie, kiedy w końcu trafiają na relikwiarz, jest szok, „wow”, no i oczywiście na chwilę zatrzymanie się, aby z tym Walentym porozmawiać. W jakich kwestiach – można się przecież domyślać – dodaje Rafał Bijak.

Krzeszowscy przewodnicy, z odrobiną przekory, przypominają drugie, mniej znane wezwanie świętego Walentego, który jest także patronem osób psychicznie chorych.

— Niektórzy zwiedzający się śmieją, iż jedno z drugim ma dużo wspólnego – dodaje z uśmiechem Jacek Trybuła, rzecznik opactwa – iż zakochanie i choroba psychiczna są w pewnym sensie powiązane.

Relikwiarz i relikwie Świętego Walentego na co dzień znajdują się w Mauzoleum Piastów Świdnicko-Jaworskich w kaplicy Świętej Jadwigi. Do Krzeszowa trafiły stosunkowo późno. Pierwsza wzmianka o nich datowana jest na 1790 rok i związana jest z opatem Piotrem II Kejlisiem. Towarzyszący jej list autentyczności pochodzi już jednak z roku 1685. Legenda świętego Walentego sięga III wieku naszej ery, kiedy to edyktem cesarza rzymskiego Klaudiusza II Gota zakazano ożenku rzymskim legionistom w wieku od 17 do 35 lat. Walenty, chrześcijański duchowny, miał się przepisom sprzeciwiać. Za potajemne udzielanie ślubów zakochanym parom został uwięziony i ścięty.