Regorafenib z niwolumabem w leczeniu raka żołądka

Badanie fazy III INTEGRATE IIb wykazało, czy kombinacja regorafenibu z niwolumabem w leczeniu zaawansowanego raka żołądka i połączenia żołądkowo-przełykowego może stanowić skuteczną, niechemioterapeutyczną alternatywę w trzeciej lub kolejnych liniach leczenia.

Podczas Kongresu Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ESMO) w 2025 roku przedstawiono wyniki badania fazy III INTEGRATE IIb (NCT04879368), które oceniało skuteczność połączenia regorafenibu i niwolumabu w porównaniu ze standardową chemioterapią u pacjentów z zaawansowanym, opornym na leczenie rakiem żołądka, lub połączenia żołądkowo-przełykowego (GEJ – gastroesophageal junction). Badanie miało na celu sprawdzenie, czy ta kombinacja może stanowić skuteczną, niechemioterapeutyczną alternatywę w trzeciej lub kolejnych liniach leczenia.

W badaniu wzięli udział pacjenci z nieoperacyjnym, miejscowo zaawansowanym, przerzutowym lub nawrotowym gruczolakorakiem żołądka lub GEJ, którzy wcześniej otrzymali co najmniej dwie linie leczenia, w tym schemat zawierający związki platyny i fluoropirymidynę. W przypadku chorych z nadekspresją receptora HER2 wymagano wcześniejszego zastosowania trastuzumabu. Kryterium włączenia obejmowało również stan sprawności wg ECOG (Eastern Cooperative Oncology Group) równy 0 lub 1.

Pacjentów randomizowano w stosunku 2:1 do ramienia eksperymentalnego (regorafenib + niwolumab) lub do ramienia kontrolnego (chemioterapia według wyboru badacza). Chemioterapia obejmowała taksoidy (25 proc.), irynotekan (25 proc.) lub triflurydynę/tipiracil (49 proc.).

W analizie populacji intention-to-treat (ITT) mediana całkowitego przeżycia (OS – overall survival) wyniosła 5,9 miesiąca w grupie leczonej regorafenibem i niwolumabem wobec 6,3 miesiąca w grupie chemioterapii (współczynnik ryzyka HR = 0,88; 95 proc. CI: 0,71–1,09; p = 0,23). Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby (PFS – progression-free survival) była identyczna w obu grupach – 1,9 miesiąca (HR = 0,85; 95 proc. CI: 0,69–1,05).

Pomimo braku wyższości w zakresie przeżycia całkowitego terapia skojarzona charakteryzowała się większym wskaźnikiem obiektywnych odpowiedzi (ORR – objective response rate) – 7,4 proc. wobec 2,6 proc. (OR = 2,99; 95 proc. CI: 1,00–12,11) oraz wyższym odsetkiem kontroli choroby (DCR, disease control rate) – 39 proc. wobec 26 proc. (OR = 1,84; 95 proc. CI: 1,18–2,90). Po 12 miesiącach kontrolę choroby utrzymywało 14 proc. pacjentów w grupie regorafenibu i niwolumabu w porównaniu z 0 proc. w grupie chemioterapii.

Wyniki dotyczące jakości życia (QOL – quality of life) sugerują korzyść na rzecz kombinacji regorafenibu z niwolumabem. Odsetek pacjentów bez pogorszenia jakości życia po 12 miesiącach wynosił 3,9 proc. wobec 0,7 proc. w grupie chemioterapii (HR = 0,74; 95 proc. CI: 0,60–0,91).

Pod względem bezpieczeństwa działania niepożądane jakiegokolwiek stopnia (AEs – adverse events) wystąpiły u 98 proc. chorych w grupie badanej i 92 proc. w grupie kontrolnej. Działania niepożądane 3. stopnia wystąpiły u 58 proc. pacjentów otrzymujących regorafenib i niwolumab oraz u 38 proc. leczonych chemioterapią, natomiast ciężkie zdarzenia niepożądane (SAEs – serious adverse events) obserwowano odpowiednio u 41 proc. i 25 proc. chorych. Należy jednak zaznaczyć, że raportowanie SAEs w ramieniu chemioterapii nie było obowiązkowe, co mogło wpłynąć na różnicę. Najczęstsze zdarzenia niepożądane ≥3. stopnia obejmowały: neutropenię (3 proc. vs 18 proc.), anemię (6 proc. vs 9 proc.), zmęczenie (6 proc. vs 4 proc.) i wzrost aktywności aminotransferazy asparaginianowej (5 proc. vs 3 proc.).

Badanie INTEGRATE IIb wykazało, iż połączenie regorafenibu i niwolumabu nie przewyższa skutecznością standardowej chemioterapii w zakresie całkowitego przeżycia u pacjentów z opornym na leczenie zaawansowanym rakiem żołądka lub GEJ. Jednakże – jak podkreślają autorzy badania – wyniki te mogą stanowić zachętę do dalszych badań nad połączeniami leków niechemioterapeutycznych w leczeniu raka żołądka.