Refundacja analogu insuliny – Lantus

Osoby z cukrzycą czekały na tę decyzję od wielu lat! Pojawił się Projekt Obwieszczenia Ministra Zdrowia który, zawiera listę refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, która wejdzie w życie 1 września 2013 r.

W porównaniu do X obwieszczenia obowiązującego od 1 lipca 2013 r. projekt XI obwieszczenia refundacyjnego zawiera następujące zmiany:

I. W ZAKRESIE LISTY APTECZNEJ:
(wycietę)
2) Dla 1 substancji czynnej (2 kody EAN) rozszerzone zostaną wskazania objęte refundacją, tj.:
a) insulinum glargine o wskazanie: Cukrzyca typu 2 u pacjentów leczonych insuliną NPH od co najmniej 6 miesięcy i z HbA1c ≥8% oraz cukrzyca typu 2 u pacjentów leczonych insuliną NPH od co najmniej 6 miesięcy i z udokumentowanymi nawracającymi epizodami ciężkiej lub nocnej hipoglikemii oraz cukrzyca typu 1 u dzieci w wieku od 2 do 6 lat oraz cukrzyca o znanej przyczynie (zgodnie z definicją wg WHO).
Zmiana jest odpowiedzią na apele pacjentów z cukrzycą oraz diabetologicznych środowisk eksperckich. Rozszerza opcje terapeutyczne finansowane ze środków publicznych zarówno dla pacjentów z cukrzycą typu II, jak również z cukrzycą o znanej etiologii.

to największa zmiana w możliwości terapii osób z cukrzycą typu 2, które do tej pory skazane były na drogą terapie bez refundacji.

insulinum glargarine to po polsku Analogi insuliny. Tą nazwą określamy zmodyfikowane metodą inżynierii genetycznej preparaty insuliny ludzkiej, na przykład poprzez zmianę miejsc aminokwasów w łańcuchu cząsteczki insuliny. Takie modyfikacje pozwalają na stabilizację cząsteczki lub dołączenie aminokwasów lub kwasów tłuszczowych do łańcucha insuliny, co powoduje zmianę profilu działania.

Ze względu na charakterystykę działania dzieli się je na analogi szybkodziałające i długodziałające. Przyspieszenie wchłaniania po podaniu podskórnym pozwala na uzyskanie szybszego efektu obniżającego poziom glukozy, dzięki czemu mogą być stosowane bezpośrednio przed posiłkiem. W związku z tą cechą nazywa się insulinami okołoposiłkowymi (prandialnymi). Wydłużenie działania pozwala na uzyskanie stabilnego stężenia insuliny w ciągu 24 godzin. Dzięki temu utrzymuje się adekwatny poziom cukru w okresie pomiędzy posiłkami. Dlatego też te analogi nazywa się bazalnymi (podstawowymi) albo bazą.

Istnieją również mieszanki analogów insuliny o działaniu krótkim i o działaniu przedłużonym w różnych proporcjach (25%/75%, 30%/70%, 50%/50%).

Od 1 września refundacja obejmie Insulinę glargine − wolno działający analog insuliny ludzkiej o wydłużonym czasie działania. Modyfikacje wprowadzone w insulinie glargine powoduje zwolnienie przenikania do krwi. Ten analog insuliny ma odmienny punkt izoelektryczny, precypituje w miejscu wstrzyknięcia i stanowi formę depot. Pozwala to na 24-godzinne, bez szczytowe podstawowe stężenie insuliny.

Insulina glargine jest stosowana jako insulina bazalna 1 raz dziennie o stałej porze w połączeniu ze wstrzyknięciami insuliny krótko działającej.

Jako lek występuje pod nazwą Lantus i jest produkowany przez Sanofi Aventis, innym analogiem dostępnym jest Levmir.

O różnicy miedzy nimi przeczytacie w artykule: Lantus i Levemir: jaka jest różnica między nimi?

Źródła: informacja prasowa MZ , Wikipedia: