Podwójny inhibitor kotransportera sodowo-glukozowego 1 i 2 (SGLT1/2), sotagliflozyna, obniżył ryzyko poważnych niepożądanych zdarzeń sercowo-naczyniowych, a także znacząco zmniejszył indywidualne skutki zawału mięśnia sercowego (MI) i udaru u pacjentów z cukrzycą typu 2, przewlekłą chorobą nerek i innymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego.
Powyższe wynika z analizy wtórnej badania SCORED.
Efekty inhibitorów SGLT
W badaniach selektywnych inhibitorów SGLT2 nie zaobserwowano takiego korzystnego działania sotagliflozyny w przypadku zawału serca ani udaru mózgu.
Sotagliflozyna została zatwierdzona w Stanach Zjednoczonych w 2023 roku w celu zmniejszenia ryzyka zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, hospitalizacji z powodu niewydolności serca (HF) i nagłych wizyt, a także w celu zapobiegania tym samym zdarzeniom u pacjentów z cukrzycą, chorobami nerek i innymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego.
– Dane z tej wstępnie określonej analizy są istotne w wykazaniu, iż podwójny inhibitor SGLT1/2 zmniejsza również ryzyko zawału serca i udaru mózgu, a w rezultacie moglibyśmy zobaczyć jego powszechniejsze zastosowanie — przekazał przewodniczący badania SCORED, dr Deepak L. Bhatt, MPH, dyrektor Mount Sinai Fuster Heart Hospital w Nowym Jorku.
– Niewielu ludzi przewidziało szerokie efekty klasy inhibitorów SGLT, gdy początkowo opracowywano lek na cukrzycę, który zwiększał wydalanie glukozy z moczem. Dzisiaj dobrze znana era klasy inhibitorów SGLT, z rozszerzeniem ich wskazań w cukrzycy na zapobieganie i leczenie niewydolności serca i choroby nerek choćby u pacjentów bez cukrzycy, jest niezwykła — napisał autor komentarza opublikowanego wraz z badaniem online w „The Lancet Diabetes & Endocrinology”.
Próba SCORED
W badaniu SCORED wzięło udział 10 584 pacjentów z cukrzycą typu 2, przewlekłą chorobą nerek i ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych, których losowo przydzielono do grupy otrzymującej sotagliflozynę lub placebo i obserwowano przez okres wynoszący średnio 16 miesięcy.
Pierwszorzędowy wynik pokazał, że leczenie sotagliflozyną zmniejszyło łączną częstość zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych, hospitalizacji z powodu niewydolności serca i wizyt wymagających pilnej pomocy aż o 26 proc. w porównaniu z placebo.
Wstępnie określona analiza skupiająca się na wynikach niedokrwiennych wykazała, iż sotagliflozyna doprowadziła do 23 proc. redukcji zdarzeń niepożądanych — złożonych ze zgonu sercowo-naczyniowego, niezakończonego zgonem zawału serca i niezakończonego zgonem udaru mózgu — w porównaniu z placebo. Współczynnik zdarzeń na 100 osobolat wynosił 4,8 w przypadku sotagliflozyny w porównaniu z 6,3 w przypadku placebo (współczynnik ryzyka [HR], 0,77; P = 0,0020).
Podwójny inhibitor SGLT1/2 zmniejszył częstość występowania zawału serca o 32 proc. (1,8 w porównaniu z 2,7 zdarzenia na 100 osobolat; HR 0,68; P = 0,0041), a udaru mózgu o 34 proc. (1,2 w porównaniu z 1,8 zdarzenia na 100 osobolat; HR 0,66; P = 0,12).
Zespół badawczy zauważył, że badania biologiczne potwierdzają, iż hamowanie SGLT1 jest potencjalnym mechanizmem korzystnego działania sotagliflozyny na układ niedokrwienny, chociaż w celu potwierdzenia tej tezy konieczne są dalsze badania.
Komentujące wyniki dr n. med. Anna Norhammar i dr n. med. Viveca Ritsinger z Karolinska Institutet w Sztokholmie podkreśliły, że konieczne są dalsze badania mechanizmów stojących za obserwowanymi korzyściami w zakresie niedokrwienia. Podkresliły także, iż badanie SCORED obejmowało populację wysokiego ryzyka MI z cukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek, ale tylko jedna piąta miała kryteria związane z HR na początku badania.
– Dlatego wyniki badania SCORED, dotyczące możliwości zapobiegania zdarzeniom niedokrwiennym, są ważne dla pacjentów z cukrzycą typu 2 – dodały ekspertki.
Badanie SCORED zostało sfinansowane przez Lexicon Pharmaceuticals, które sprzedaje sotagliflozynę pod nazwą handlową Inpefa.
