POChP z pozycji osoby bliskiej choremu

Osoba chora na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc musi codziennie zmagać się z wieloma problemami. Objawy takie jak duszność, kaszel, odkrztuszanie plwociny, utrzymujące się nieraz pomimo stosowanego leczenia, często dezorganizują osobiste i społeczne życie chorych. Zwykłe czynności takie jak poranna toaleta, ubieranie się, zakupy w sklepie czy spotkania towarzyskie mogą być w znacznym stopniu utrudnione lub w zaawansowanych stadiach choroby niektóre z nich wręcz niemożliwe do samodzielnego wykonania. Dodatkowe problemy pojawiają się, gdy konieczne jest np. odbycie podroży, zwłaszcza przez osobę, która wymaga przewlekłego leczenia tlenem.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc, szczególnie postacie z tendencją do częstych zaostrzeń istotnie pogarszają jakość życia chorych.
Silna duszność, zwłaszcza ta towarzysząca zaostrzeniom, może dodatkowo rodzić uczucie paniki i lęku. Z czasem u części pacjentów mogą pojawiać się stany depresyjne. Wyżej wymienione problemy oraz ograniczenia jakie stawia choroba powodują, iż niektórzy chorzy stopniowo wycofują się z otaczającej ich rzeczywistości, zasiadają w fotelu (niestety także z ulubionym papierosem) i nie chcą lub nie mogą zrobić nic, ażeby zmodyfikować w pozytywnym kierunku obecny stan rzeczy.

Można wyróżnić dwa ważne aspekty takiego wsparcia:

Piśmiennictwo:
Budnik M et al. Journal of Education, Health and Sport. 2017; 7(6): 34-44.
Damps-Konstańska I et al. Medycyna Paliatywna w Praktyce 2016; 10 (1): 8–13
Johansson H et al. Int J Chron Obstruct Pulmon Dis. 2019; 14: 905‐909.
Hsieh MJ et al. J Formos Med Assoc. 2016; 115(8): 595‐601.
Halding AG et al. Int J Chron Obstruct Pulmon Dis. 2018; 13: 2075‐2088. Published 2018 Jul 4.
Halding AG et al. Int J Chron Obstruct Pulmon Dis. 2017; 12:1163‐1172. Published 2017 Apr 12.
Śliwiński P et al. Pneumonologia i Alergologia Polska 2014; 82 (3): 227–263