W wielu badaniach udokumentowano potencjał alergizujący pigmentów zawartych w tradycyjnych tatuażach, jednak brakuje danych co do barwników tworzących tusz stosowany w makijażu permanentnym. Cennych danych dostarcza najnowsza publikacja z „Journal of The American Academy of Dermatology & Venereology”.
Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry jest chorobą zapalną występującą powszechnie w populacji ogólnej. Jest to najczęstszy rodzaj zawodowej choroby skóry, występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn, odpowiada w sumie za 20 proc. przypadków wszystkich przewlekłych zapaleń tego narządu. w tej chwili istnieje spora dysproporcja między popularnością makijażu permanentnego a jego związkiem z alergicznym kontaktowym zapaleniem skóry, stąd zespół badaczy ze Stanów Zjednoczonych dostarczył cennych danych.
Naukowcy przeprowadzili wyszukiwanie w Internecie i zidentyfikowali 974 różnych rodzajów preparatów stosowanych do makijażu permanentnego sprzedawanych w Stanach Zjednoczonych, a także zidentyfikowali 79 unikalnych pigmentów w tych produktach. Ocenili karty charakterystyki tych produktów oraz przeszukali bazę danych PubMed w celu identyfikacji udokumentowanych przypadków alergicznego kontaktowego zapalenia skóry potencjalnie związanych z barwnikami.
Spośród 79 pigmentów 20 zawierało metale nieorganiczne, do których zaliczały się żelazo, aluminium, silikon, chrom, miedź, tytan, molibden i mangan. Bardziej powszechne okazały się pigmenty pochodzenia organicznego, głównie barwniki azowe, chinakrydonowe i antrachinonowe, w tym cztery czarne pigmenty wykonane wyłącznie z węgla.
Przegląd literatury pozwolił na zidentyfikowanie 29 przypadków, w których u pacjentów rozwinęło się alergiczne kontaktowe zapalenie skóry. Przypadki te prawdopodobnie były skutkiem ekspozycji na co najmniej jeden z 79 pigmentów zidentyfikowanych przez autorów, z czego potencjał alergizujący wykazało 12 proc. W 18 z 29 przypadków opisanych w literaturze przeprowadzono testy płatkowe podejrzanego pigmentu; w trzech przypadkach podejrzewano chorobę bez przeprowadzenia badań potwierdzających.
Autorzy podają, iż tradycyjne testy płatkowe mogą być nieprzydatne w potwierdzeniu obecności alergii na pigment. Zaznaczono konieczność lepszego oznakowania tego typu preparatów i opracowania protokołów zaprojektowanych specjalnie do diagnozowania alergii na tego typu pigmenty.
