Cukrzyca typu 2. Skąd bierze się choroba?
Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, która charakteryzuje się wysokim stężeniem glukozy we krwi. W przebiegu cukrzycy dochodzi do zaburzenia gospodarki węglowodanowej, jednak zmiany w organizmie zachodzą stopniowo.
Do rozwoju choroby dochodzi najczęściej na skutek nieprawidłowego stylu życia. Główną przyczyną jest otyłość, jednak za część przypadków odpowiada genetyka (dochodzi do upośledzenia wydzielania insuliny przez trzustkę).
Nieprawidłowe nawyki żywieniowe, spożywanie nadmiernej ilości węglowodanów oraz niska aktywność fizyczna, prowadzą do wzmożonej produkcji insuliny. Długo utrzymujący się poziom cukru we krwi sprawia, iż trzustka nie nadąża z produkcją hormonu. Reklama
Im dłużej glukoza jest podwyższona w organizmie, tym mniej insuliny wytwarza trzustka. Warto zaznaczyć, iż czas rozwoju choroby trwa latami.
Jak zapobiec cukrzycy? Profilaktyka jest najważniejsza
By nie dopuścić do powyższego stanu, najważniejsza jest profilaktyka. Należy kłaść duży nacisk na codzienne nawyki żywieniowe.
Należy pilnować, by na talerzu znajdowały się zdrowe produkty, ubogie w cukry proste i żywność przetworzoną. Znaczenie ma także systematyczność w jedzeniu - regularne spożywanie posiłków pozwala utrzymywać poziom cukru we krwi na podobnym poziomie.
Ważne jest także zachowanie prawidłowej masy ciała oraz regularna aktywność fizyczna. Otyłość zwiększa ryzyko wystąpienia cukrzycy aż o 20 proc.
Co, jeżeli jednak nasza dieta i styl życia przez ostatnie lata były na tyle nieprawidłowe, iż ryzyko choroby jest wyższe? Jak rozpoznać rozwijającą się cukrzycę i jakie objawy powinny wzbudzić niepokój?
Nietypowe objawy rozwijającej się cukrzycy
Rogowacenie ciemne
Wysokie stężenie cukru we krwi może powodować zmiany skórne. Nie od razu pacjent może je powiązać z cukrzycą. Charakterystycznymi zmianami są ciemnobrązowe plamy, zlokalizowane najczęściej w miejscach narażonych na odparzenia, czy w fałdach skórnych pod pachami, piersiami, czy w okolicach szyi.
Drętwienia i mrowienia rąk
Zaburzenia metaboliczne mają negatywny wpływ na funkcjonowanie układu nerwowego. Podniesiony poziom cukru uszkadza zakończenia nerwowe, zaburzając tym samym przewodnictwo. W przebiegu cukrzycy może rozwinąć się neuropatia cukrzycowa, która objawia się uczuciem mrowienia i drętwienia palców u rąk. Mrowieniom może towarzyszyć także świąd lub ból.
Ponadto rozwój cukrzycy prowadzi do zaburzeń czucia - chorzy mogą nie odczuwać ciepła, zimna, czy samego dotyku.
Zaparcia
Kolejnym sygnałem, świadczącym o możliwym rozwoju choroby, są nawracające zaparcia. jeżeli wcześniej nie występowały problemy z wypróżnianiem, a teraz regularnie powracają - należy poszukiwać przyczyny.
W cukrzycy dochodzi także do uszkodzenia nerwów w jelitach, co upośledza perystaltykę jelit. Masy kałowe przemieszczają się wolniej, układ pokarmowy pracuje gorzej, a to prowadzi do problemów w toalecie.
Senność i przewlekłe zmęczenie
Senność w ciągu dnia i przewlekłe uczucie wyczerpania to sygnały alarmowe, które mogą świadczyć o rozwoju cukrzycy.
Wysoki poziom glukozy sprawia, iż organizm nie jest w stanie przetworzyć jej na energię i z tego powodu chorzy odczuwają ciągłe zmęczenie.
Wysoki poziom glukozy to także wysoki wyrzut insuliny przez trzustkę. Hormon ten także powoduje spadek energii.
Inną przyczyną przewlekłego zmęczenia w cukrzycy może być odwodnienie. Pacjenci mają wzmożone pragnienie i spożywają dużo płynów, jednak jest to równoznaczne ze zwiększoną diurezą. Zaburzenia gospodarki wodnej także mogą powodować senność i osłabienie.
Bóle głowy z towarzyszącymi zaburzeniami widzenia
Wahania poziomu glikemii dają objawy neurologiczne. U pacjentów z rozwijającą się cukrzycą mogą występować częste bóle głowy, którym towarzyszy zaburzenie widzenia oraz zawroty.
Bóle mają zwykle charakter tępy i pulsujący i występują w okolicy czołowej lub skroniowej. Bóle głowy pojawiają się zarówno w stanach hiperglikemii jak i hipoglikemii.
CZYTAJ TAKŻE:
