Badanie było wieloośrodkowe, retrospektywne i objęło ośrodki HD w Jeddah w latach 2015–2021. Dane pozyskano od 328 dorosłych pacjentów poddawanych hemodializie. Z rejestrów zebrano dane demograficzne pacjentów, stosowane leki oraz parametry kliniczne i biochemiczne.
Badanych 328 pacjentów miało zdiagnozowaną chorobę Huntingtona, średnia wieku wynosiła 53 lata. Mediana czasu trwania HD wyniosła 47 miesięcy. Osteoporozę stwierdzono u 9 proc. pacjentów, a 8 proc. miało wcześniej wykonaną paratyroidektomię. W okresie obserwacji złamania wystąpiły u 32 pacjentów, a częstość występowania wynosiła rocznie 20 przypadków/1000 pacjentów z krańcową niewydolnością nerek.
Pacjenci ze złamaniami częściej zapadali na osteoporozę, częściej wykonywali paratyroidektomię, mieli dłuższy okres HD i wyższy poziom specyficznej dla kości fosfatazy alkalicznej (BSAP). BSAP był najbardziej znaczącym predyktorem częstości złamań w analizie regresji. Stosując wartość odcięcia BSAP 96,6 µg/l, czułość i swoistość przewidywania złamań wyniosły odpowiednio 81,8 proc. i 49 proc.
Głównymi czynnikami ryzyka wystąpienia złamań były osteoporoza, przebyta paratyroidektomia, dłuższy okres trwania HD oraz wyższy poziom BSAP.
Wyższy wynik BSAP był najbardziej znaczącym predyktorem incydentalnych złamań. Jak stwierdzają badacze, podkreśla to znaczenie monitorowania markerów stanu kostnego i negatywnego wpływu wysokiego poziomu BSAP na zdrowie pacjentów.
Opracowanie: Marek Meissner
