Znane są wyniki wieloośrodkowego, otwartego badania klinicznego PM1183-A-014-15 fazy I/II, oceniającego skojarzenie irynotekanu i lurbinektedyny u wcześniej leczonych pacjentów z nowotworami neuroendokrynnymi przewodu pokarmowego i trzustki (GEP-NEC) w 3 stopniu złośliwości (G3).
W trakcie ESMO Sarcoma and Rare Cancers Congress 2024 (Lugano, Szwajcaria, 14–16 marca) przedstawiono nową, obiecującą terapię skojarzoną dla pacjentów z nowotworami neuroendokrynnymi przewodu pokarmowego i trzustki (gastroenteropancreatic neuroendocrine carcinoma, GEP-NEC).
Lurbinektedyna hamuje transkrypcję onkogenów
Lurbinektedyna jest nowym lekiem przeciwnowotworowym, hamującym transkrypcję onkogenów i modulację mikrośrodowiska nowotworu, zarejestrowanym w 2020 roku przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (Food and Drug Administration, FDA) do leczenia pacjentów z progresją drobnokomórkowego raka płuca z przerzutami lub po chemioterapii opartej na pochodnych platyny.
Synergiczne działanie lurbinektedyny i irynotekanu na różnych poziomach transkrypcji zaobserwowano już wcześniej u pacjentów z rakiem trzustki. W wydłużonej fazie badania II fazy łącznie u 20 pacjentów z progresją po chemioterapii opartej na pochodnych platyny słabo zróżnicowanego NEC GEP w stopniu złośliwości G3 (Ki67 > 20%) lub o nieznanym umiejscowieniem guza pierwotnego stosowano lurbinektedynę w dawce 2,0 mg/m2 w skojarzeniu z irynotekanem w dawce 75 mg/m2 i z pierwotną profilaktyką G-CSF.
Dłuższy czas przeżycia o 25 proc. pacjentów
Potwierdzoną odpowiedź częściową (PR) odnotowano u 3 chorych (ORR=15%), a stabilizację choroby (SD) u 9 chorych (DCR=60%). Dłuższy czas przeżycia wolny od progresji (PFS) w porównaniu z obserwowanym w przypadku wcześniejszego leczenia odnotowano u 25% pacjentów, z medianą PFS wynoszącą 3,1 miesiąca (95% CI, 1,4–5,6). Mediana przeżycia całkowitego (OS) wyniosła 7,2 miesiąca (95% CI, 2,9-NR), odsetek przeżyć całkowitych po 6 miesiącach wyniósł 55% (95% CI, 33,2%-76,8%), a po 12 miesiącach 45,0% (95% CI, 23,2%-66,8%).
Terapia skojarzona była dobrze tolerowana, a analiza farmakokinetyczna nie wykazała żadnych interakcji między lekami.
