Strefa płatnego ruchu samochodowego obejmuje m.in. Times Square, dzielnicę teatralną, dzielnicę finansową i inne popularne miejsca Nowego Jorku. Janno Lieber, dyrektor generalny miejskiej spółki ruchu drogowego MTA, która wdraża plan, mówi o „systemie opłat drogowych, który nigdy wcześniej nie był wypróbowany pod względem złożoności”, ale oto jego podstawy:
- Pojazdy osobowe i małe pojazdy użytkowe płacą do 9 dol. dziennie (37 zł) w godzinach szczytu za przejazd po Manhattanie na lub poniżej 60. Ulicy. Stawki są wyższe dla ciężarówek i autobusów — do 21,60 dol. (88 zł);
- Autoryzowane pojazdy (np. karetki pogotowia i straż pożarna) i pojazdy przewożące osoby niepełnosprawne nie podlegają opłatom.
- Kierowcy o niskich dochodach mogą ubiegać się o 50-proc. zniżkę, która zaczyna obowiązywać po pierwszych 10 przejazdach w miesiącu.
Zwolennicy planu mają nadzieję, iż zmniejszy on wymykający się spod kontroli ruch uliczny, który sprawił, iż do wielu miejsc na Manhattanie szybciej jest pójść pieszo niż dojechać samochodem, jednocześnie zbierając miliardy dolarów w dłuższej perspektywie na ożywienie oblężonego systemu transportu publicznego.
Mapa Manhattanu z zaznaczoną czerwoną linią 60. Ulicą
Plan opiera się na londyńskim, który zmniejszył ruch w strefie ograniczonego ruchu o 30 proc. w pierwszym roku i ostatecznie poprawił transport masowy. Jednak Londyn ograniczył liczbę pasów do jazdy w miarę zmniejszania się ruchu, zmieniając ich przeznaczenie na strefy dla pieszych lub pasy dla autobusów. Z czasem pozostałe pasy dla samochodów stały się… ponownie zatłoczone.
