Badania CheckMate 7FL i KEYNOTE-756 wskazują, iż dodanie inhibitorów punktów kontrolnych (niwolumab lub pembrolizumab) do neoadjuwantowej chemioterapii zwiększa pCR u pacjentek z wczesnym, ER-dodatnim, HER2-ujemnym rakiem piersi wysokiego ryzyka. Wyniki badań podkreślają znaczenie uwzględnienia badań molekularnych przy doborze terapii oraz mogą stanowić nowy standard leczenia w tej podgrupie pacjentek.
CheckMate 7FL
W randomizowanym, wieloośrodkowym, podwójnie zaślepionym badaniu fazy III oceniano dodanie niwolumabu do neoadjuwantowej chemioterapii opartej na antracyklinach i taksanach u pacjentek z wczesnym, ER-dodatnim, HER2-ujemnym rakiem piersi wysokiego ryzyka.
W grupie z niwolumabem całkowitą odpowiedź patologiczną (pCR) osiągnięto u 24,5 proc. w porównaniu z 13,8 proc. w grupie placebo (p = 0,0021), z wyraźniejszą korzyścią u pacjentek z ekspresją PD-L1 (44,3 proc. vs 20,2 proc.). Analizy wykazały większą odpowiedź u pacjentek z niskim poziomem receptorów ER i (PgR <10 proc., ER ≤50 proc.).
Profil bezpieczeństwa był zgodny z oczekiwaniami, a wpływ na możliwość leczenia operacji nie uległ zmianie. Obecny okres obserwacji nie pozwala jeszcze na ocenę wpływu na przeżycie wolne od zdarzeń (EFS).
KEYNOTE-756
W badaniu fazy III pacjentki z wcześniej nieleczonym, ER-dodatnim, HER2-ujemnym rakiem piersi wysokiego ryzyka zostały randomizowane do otrzymania neoadjuwantowej chemioterapii z pembrolizumabem lub placebo, z dalszym leczeniem adjuwantowym (pembrolizumab lub placebo w skojarzeniu z terapią hormonalną).
Wstępna analiza wykazała, iż wskaźnik pCR był wyższy w grupie z pembrolizumabem (24,3 proc. vs 15,6 proc., p = 0,00005), przy większych różnicach u pacjentek z wyższą ekspresją PD-L1 oraz przy niskiej ekspresji ER (<10 proc.). Ocena EFS pozostaje w toku, a profil bezpieczeństwa potwierdza znane działanie poszczególnych leków.
Oba badania wskazują, iż dodanie inhibitorów punktów kontrolnych (niwolumab lub pembrolizumab) do neoadjuwantowej chemioterapii zwiększa pCR u pacjentek z wczesnym, ER-dodatnim, HER2-ujemnym rakiem piersi wysokiego ryzyka.
Wyniki te podkreślają znaczenie uwzględnienia badań molekularnych (ekspresji PD-L1, poziomów ER i PgR) przy doborze terapii oraz mogą stanowić nowy standard leczenia w tej podgrupie pacjentek. Dalsze obserwacje są konieczne, aby ustalić, czy wyższe wskaźniki pCR przełożą się na poprawę EFS.
