Terapeutka zajęciowa wyjaśnia, kiedy niechęć do pewnych zabaw powinna zaniepokoić rodziców.
Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej samo nie "wyrośnie" ze strachu przed huśtawką.
Malec taki potrzebuje odpowiedniej diagnozy i terapii.
Integracja sensoryczna (SI) to inaczej zdolność do rozumienia i porządkowania bodźców, które organizm otrzymuje z otoczenia, a także z własnego ciała. Niestety w przypadku niektórych dzieci proces ten jest zaburzony i na "zwykłe" rzeczy reagują intensywniej niż ich rówieśnicy.
Gdy zabawa budzi lęk
Mojej córce zawsze jest mało wrażeń. Na placu zabaw wybiera tylko ekstremale atrakcje. Nie czuje strachu i umiaru. Jej organizm słabo czuje bodźce z otoczenia i potrzebuje mocnego dostymulowania i ciągle musi być w ruchu. "Takie" dzieci często nazwa się "niegrzecznymi", jednak zaburzenia integracji sensorycznej mają także swój przeciwległy biegun.
Dla tych maluchów plac zabaw to istny plac tortur! Gdy poznałyśmy dziewczynkę, która dużo silniej odczuwała wszelkie bodźce, jej mama wyznała, iż mała płaczem reaguje choćby na sam widok huśtawki. O posądzaniu jej na bujawce nie ma mowy... to samo jest z zjeżdżalnią, czy karuzelą.
Objawy zaburzeń integracji sensorycznej
Terapeutka zajęciowa Gabriella Theot pracuje z dziećmi z zaburzeniami integracji sensorycznej i na swoim profilu na TikToku postanowiła wymienić objawy zaburzeń integracji, na które warto zwrócić uwagę. Trudno ich nie zauważyć, jednak często rodzice myślą, iż to temperament malucha lub mają nadzieję, iż dziecko same z tego wyrośnie.
Ma trudności z koordynacją ruchową - dziekco często się potyka, upada, choćby na prostej drodze, ma problemy z czynnościami wymagającymi równowagi, wspinaniem się, chodzeniem po krawężniku, skakaniem na jednej nodze, łapaniem piłki, nauką jazdy na rowerze czy hulajnodze.
Unika i/lub boi się aktywności ruchowej, która wymaga oderwania nóg od podłoża, jest na wysokości, wymaga zmiany położenia np. kręcenie się czy huśtanie.
Dziecko jest ospałe i apatetyczne nie garnie się do zabaw ruchliwych, woli spokojną zabawę na uboczu.
Zasłania uszu rękoma przy głośniejszych dźwiękach jak muzyka, czy odkurzacz. Problem może się pojawić także na sali zabaw, czy w sklepie, gdzie jest dużo odgłosów. Niektóre maluchy także mają problem z filtrowaniem dźwięków z otoczenia.
Chodzi na palcach - malec może źle odbierać bodźce i błędnie interpretować swoją pozycję choćby nie odczuwając, iż stoi na palcach.
W innych filmach wymienia także niechęć do:
próbowania nowych rzeczy i zmian;
rysowania, kolorowania i nauki pisania;
brudzenia się i dotykania różnych tekstur np. trawy, piasku, jedzenia rękoma;
przytulania i dotykania (reaguje na nie z irytacją);
niektórych ubrań (skarży się na szwy i metki).
Jeśli masz wątpliwość co do zachowania twojego dziecka, pamiętaj, iż zawsze możesz udać się do rejonowej poradni psychologiczno-pedagogicznej, tam zajdziesz specjalistę, który zrobi wywiad i przeprowadzi diagnozę SI. jeżeli twoje przypuszczenia się potwierdzą, dziecko może uczęszczać na terapię SI. Terapia może znacząco wpłynąć na codzienne funkcjonowanie czy trudności szkolne lub przedszkolu.
