Ekipa badaczy z Aalborg University Hospital w Danii postanowiła się przyjrzeć zwłaszcza występowaniu neuropatii autonomicznej serca w połączeniu z obwodową neuropatią cukrzycową.
W przeprowadzonym przez naukowców badaniu wzięło udział 80 osób, w tym 20 z cukrzycą typu 1 z obwodową neuropatią cukrzycową z dolegliwościami bólowymi, 20 z cukrzycą typu 1 i obwodową neuropatią cukrzycową, 20 z samą cukrzycą typu 1 i 20 osób zdrowych bez cukrzycy. Wszyscy uczestnicy przeszli ilościowe testy czuciowe testy autonomicznego odruchu serca (CART) i przewodnictwa nerwowego. Neuropatię autonomiczną serca zdefiniowano jako dwukrotny nieprawidłowy wynik CART. Po wstępnej analizie uczestników z cukrzycą podzielono na grupy na podstawie obecności lub braku odpowiednio neuropatii małych (SFN) i dużych włókien (LFN). Model predykcyjny dla CAN został utworzony przy użyciu regresji logistycznej z eliminacją wsteczną.
Jak się okazało, neuropatia autonomiczna serca najczęściej współwystępowała u osób z cukrzycą typu 1 z obwodową neuropatią cukrzycową z dolegliwościami bólowymi (50 proc.), następnie u pacjentów z cukrzycą typu 1 i obwodową neuropatią cukrzycową (25 proc.) podobnie jak u pacjentów z samą cukrzycą typu 1 (25 proc.). Nie stwierdzono jej przypadków u osób zdrowych.
Po analizie wyników stwierdzono iż 58 proc. pacjentów w grupie z neuropatią małych włókien miało neuropatię autonomiczną serca, podczas gdy żadna osoba bez neuropatii małych lub dużych włókien nie wykazała tej neuropatii. Model predykcyjny miał czułość 64 proc., specyficzność 67 proc., dodatnią wartość predykcyjną 30 proc. i ujemną wartość predykcyjną 90 proc.
Oznacza to, jak stwierdzili naukowcy, iż neuropatia autonomiczna serca występuje najczęściej u osób z obwodową neuropatią cukrzycową, niezależnie czy z dolegliwościami bólowymi czy też bez nich.
Opracowanie: Marek Meissner