Mykoplazma u dzieci. Na te objawy trzeba koniecznie zwrócić uwagę. Szkoły są najbardziej narażone

gazeta.pl 4 godzin temu
Zdjęcie: Fot. Helen Sushitskaya / Shutterstock


Czym jest mykoplazma i jakie są objawy zakażenia? Wbrew pozorom mogą być bardzo poważne, choć samą chorobę łatwo pomylić z innymi. Dlatego warto wiedzieć, po czym ją można rozpoznać, a także jak wygląda leczenie. Zwłaszcza iż narażeni są szczególnie uczniowie i przedszkolaki.
Mykoplazmoza (potocznie mykoplazma), zwana też "chorobą białych płuc" lub "chodzącym zapaleniem płuc" to choroba wywoływana przez bakterię Mycoplasma pneumoniae. Przy czym same objawy są zwykle na tyle łagodne, iż chora osoba w miarę normalnie funkcjonuje, co niestety bywa też mylące. Mykoplazma może powodować takie schorzenia jak ostre zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc czy zakażenie górnych dróg oddechowych, a w skrajnych przypadkach konieczna może się okazać hospitalizacja. Dlatego warto umieć rozpoznać "chodzące zapalenie płuc" zanim dojdzie do najgorszego.


REKLAMA


Zobacz wideo Przeziębienie czy grypa? Jak rozpoznać u dziecka?


Jakie są objawy mykoplazmy? Najbardziej narażone są szkoły i przedszkola
Mykoplazmą można zarazić się drogą kropelkową i tylko od drugiej, chorej osoby. To jest o tyle istotne, iż "choroba białych płuc" rozprzestrzenia się zwłaszcza w dużych skupiskach ludzi jak szkoły, przedszkola, żłobki, internaty czy koszary. A jakie są objawy mykoplazmozy? Oto najważniejsze symptomy tej niepozornej choroby:


ogólne osłabienie i zmęczenie.
ból gardła (raczej na początku choroby),
ból głowy i ucha,
katar,
gorączka,
kaszel (mokry lub suchy, czasem świszczący),
duszności i zapalenie zatok (rzadko),
niekiedy też spadek saturacji (czyli niedotlenienie).


Poza tym u najmłodszych pacjentów mogą wystąpić również takie objawy jak:


świszczący oddech,
wymioty,
biegunka,
kichanie,
katar,
łzawienie oczu.


"Choroba białych płuc" może być groźna. Trzeba gwałtownie wdrożyć leczenie
Jak wspomnieliśmy powyżej, mykoplazmoza zwykle ma łagodny przebieg, więc wystarczy tylko leczenie objawowe. Jednak nie zawsze. W cięższych przypadkach należy wdrożyć antybiotykoterapię, a wcześniej należy wykonać badanie posiewowe, aby ustalić, jaki to konkretnie szczep bakterii. Wówczas podaje się choremu takie leki jak makrolidy (część szczepów jest na nie odporna), erytromycyny, klarytromycyny, azytromycyny spiramycyny, tetracykliny (np. doksycyklinę), fluorochinolony (np. ciprofloksacyna) lub choćby fusafunginy. Poza tym ważna jest profilaktyka - częste mycie rąk i unikanie kontaktu z osobami mającymi infekcje górnych dróg oddechowych. W okresie największej liczby zachorowań (wiosna i jesień) warto też ograniczyć do niezbędnego minimum przebywanie w dużych skupiskach ludzi.
Idź do oryginalnego materiału