Niedrobnokomórkowy rak płuca jest najczęstszym podtypem nowotworów w tej lokalizacji narządowej. W leczeniu stosuje się metody chirurgiczne, radioterapię, chemioterapię i terapie ukierunkowane molekularnie. Niemniej u wielu pacjentów, którzy zostają poddani operacji, prawdopodobnie rozwiną się przerzuty odległe lub wznowy miejscowe i z tego względu wysiłki badaczy skupiają się na wielu kierunkach; jednym z nich jest kacheksja, która, jak wspomniano, pogarsza rokowanie i znacznie zmniejsza już i tak upośledzoną jakość życia.
Zespół meksykańskich naukowców przeprowadził randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie kliniczne z udziałem 86 dorosłych z NDRP, których przydzielono losowo w stosunku 1:1 do otrzymywania mitrazapiny (znanego leku przeciwdepresyjnego) w dawce 15 mg lub placebo przez 2 tygodnie, a następnie dawkę zwiększano do 30 mg do 8. tygodnia. Obie grupy objęto oceną żywieniową i poradami dietetycznymi.
Nie stwierdzono różnicy między grupami w zakresie subiektywnej oceny apetytu u pacjentów otrzymujących mirtazapinę lub placebo po 4 i 8 tygodniach, jednak mniej więcej po miesiącu od rozpoczęcia badania w grupie badawczej odnotowano istotnie i znacznie większe spożycie energii (o dodatkowe 379,3 kcal), w tym ilościowo pełnowartościowego białka (wzrost o 22,5 g na dobę), węglowodanów (43,4 g) i tłuszczów (13,2 g). Znalazło to przełożenie na znacznie zmniejszony odsetek pacjentów cierpiących z powodu sarkopenii (82,8 versus 57,1 proc.) po 8 tygodniach. Pacjenci przyjmujący mirtazapinę dobrze tolerowali leczenie, ale zgłaszali częstsze odczuwanie koszmarów sennych po 2 tygodniach; po 4 i 8 tygodniach wykazano brak istotności statystycznej w tym zakresie.
Jak widać, subiektywne odczucie pacjenta nie pokrywało się z dużymi korzyściami wynikającymi z zastosowania mirtazapiny; wobec faktu dobrej dostępności i stosunkowo niskiej ceny leku powyższe badanie wydaje się bardzo cennym dowodem przemawiającym za możliwością jego stosowania w powyższym wskazaniu.
