Świeżo wykryte migotanie przedsionków (AF) wiąże się ze znacznie wyższym ryzykiem wystąpienia u pacjentów z cukrzycą typu 2 otępienia z jakiejkolwiek przyczyny.
Analizy badania, które zostało przeprowadzone przez zespół dr Ying Zhou ze Szkoły Zdrowia Publicznego w Tongji Medical College na Uniwersytecie Nauki i Technologii Huazhong w Wuhan a ich wyniki, opublikowano w internetowym wydaniu czasopisma „Diabetes, Obesity and Metabolism”, sugerują potencjalny związek między migotaniem przedsionków i demencją w szerszej populacji, ale dowody na to są skąpe u osób chorujących na cukrzycę, u których ryzyko wystąpienia obu schorzeń jest większe.
W podłużnym badaniu obserwacyjnym oceniono związek między nowym wystąpieniem migotania przedsionków a demencją u 22 989 pacjentów z cukrzycą typu 2 (mediana wieku w chwili włączenia do badania 61 lat; 62,3 proc. mężczyzn; 86,3 proc. osób rasy białej).
Nowo występujące AF zidentyfikowano na podstawie dokumentacji przyjęć do szpitala, stosując kody Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób – 9. rewizja (ICD-9) i ICD-10, natomiast przypadki demencji zidentyfikowano przy użyciu algorytmu opracowanego przez UK Biobank. Do określenia związku między wystąpieniem demencji a nowym wystąpieniem migotania przedsionków zastosowano modele regresji proporcjonalnego ryzyka Coxa o zmiennej w czasie.
W okresie obserwacji, którego mediana wynosiła około 12 lat, u 844 pacjentów rozwinęła się demencja ogólna, u 342 zdiagnozowano chorobę Alzheimera, a u 246 otępienie naczyniopochodne.
U pacjentów, u których wystąpiło migotanie przedsionków, ryzyko wystąpienia otępienia z dowolnej przyczyny było wyższe (współczynnik ryzyka [HR] 2,15; 95% CI 1,80–2,57), choroby Alzheimera (HR 1,44; 95 proc. CI 1,06–1,96) i otępienia naczyniopochodnego (HR 3,11; 95 proc. CI 2,32–4,17) niż u osób, u których nie wystąpiło migotanie przedsionków.
Występowanie AF i choroby sercowo-naczyniowej wiązało się z ryzykiem demencji z dowolnej przyczyny (P dla interakcji = 0,004), podczas gdy występowanie AF i wiek ≤60 lat wiązały się z ryzykiem demencji naczyniowej (P dla interakcji = 0,006). Wyniki są niezależne od powszechnych czynników ryzyka demencji, takich jak cechy społeczno-demograficzne i czynniki związane ze stylem życia.
Średni odstęp czasu od wystąpienia migotania przedsionków do wystąpienia otępienia z jakiejkolwiek przyczyny, choroby Alzheimera i otępienia naczyniopochodnego wynosił odpowiednio 2,95, 2,81 i 3,37 roku.
Jak przekonują autorzy badania, „Migotanie przedsionków jest istotnym czynnikiem ryzyka demencji u pacjentów z cukrzycą typu 2, co wskazuje na znaczenie szybkiego i skutecznego leczenia migotania przedsionków, takiego jak wczesne strategie kontroli rytmu serca i stosowanie leków przeciwzakrzepowych, w zapobieganiu demencji wśród tej grupy demograficznej”.
