Metale ciężkie w moczu związane ze zwiększonym ryzykiem demencji

Wyższy poziom metali ciężkich w moczu wiąże się z gorszą wydajnością poznawczą i zwiększonym ryzykiem demencji – twierdzą naukowcy.

Wieloośrodkowe prospektywne badanie kohortowe obejmowało 6303 uczestników z sześciu amerykańskich ośrodków badawczych w latach 2000–2002, z obserwacją do 2018 roku.

Uczestnikami badania były osoby w wieku od 45 do 84 lat (mediana wieku na początku badania 60 lat; 52 proc. kobiet), wolne od zdiagnozowanej choroby sercowo-naczyniowej.

Naukowcy zmierzyli w moczu poziom arsenu, kadmu, kobaltu, miedzi, ołowiu, manganu, wolframu oraz uranu.

Oceny neuropsychologiczne obejmowały kodowanie symboli cyfr, przyrząd do badań przesiewowych zdolności poznawczych oraz testy rozpiętości cyfr. Mediana czasu trwania obserwacji wynosiła 11,7 roku dla uczestników z demencją i 16,8 lat dla osób bez demencji. W trakcie badania zidentyfikowano 559 przypadków demencji.

Badanie wykazało, iż wpływ na kobalt, uran był silniejszy u nosicieli allelu apolipoproteiny epsilon 4 (APOE4) w porównaniu z osobami niebędącymi nosicielami.

Wyższy poziom miedzi w moczu wiązał się z niższymi wynikami rozpiętości cyfrowej, a podwyższony poziom miedzi (MD, –0,028) i (MD, –0,024) wiązał się z niższymi wynikami poznawczymi.

Uczestnicy badania z poziomem mieszaniny dziewięciu metali w moczu na 95. percentylu miały o 71 proc. wyższe ryzyko demencji w porównaniu z osobami z poziomem na 25. percentylu, przy czym ryzyko było wyraźniejsze u nosicieli APOE4 niż u osób niebędących nosicielami.

– Znaleźliśmy odwrotny związek niezbędnych i mało istotnych metali w moczu, zarówno indywidualnie, jak i w mieszaninie, z szybkością operacji umysłowych, a także związek poziomu metali w moczu z ryzykiem rozwoju demencji – napisali badacze.

Ich zdaniem odkrycia te mogą stanowić podstawę do wczesnych badań przesiewowych i odpowiednich interwencji w celu zapobiegania demencji na podstawie ekspozycji na metale i profile genetyczne poszczególnych osób.

Badanie zostało prowadzone przez dr Arce Domingo-Relloso z Columbia University Mailman School of Public Health w Nowym Jorku (USA) i opublikowane 2 grudnia ub.r. w „JAMA Network Open”.