Główne cele leczenia AZS obejmują nawilżanie skóry (w celu regeneracji i ochrony bariery skórnej), zmniejszenie (a najlepiej usunięcie) świądu, zapobieganie i leczenie zaostrzeń oraz infekcji skóry. W znacznej większości przypadków zupełnie wystarczające jest leczenie miejscowe, jednak nie zawsze pozwala ono na kontrolę choroby.
Najnowsze wytyczne AAD opublikowane na łamach „Journal of the American Academy of Dermatology” podają, jak odpowiednio posługiwać się fototerapią i leczeniem systemowym.
Wytyczne obejmują zatwierdzone i niezarejestrowane (nawet za oceanem) terapie, w tym nowe metody leczenia. Należą do nich leki biologiczne i doustne inhibitory kinaz janusowych (JAK), a także starsze doustne lub iniekcyjne immunomodulatory i antymetabolity, doustne antybiotyki, leki przeciwhistaminowe i inhibitory fosfodiesterazy typu 4.
Widoczną nowością jest przesunięcie punktu ciężkości leczenia umiarkowanych do ciężkich postaci AZS w kierunku stosowania leków biologicznych – zwłaszcza dupilumabu i tralokinumabu.
Eksperci równie wyraźnie rekomendują oba leki, chociaż – mimo licznych wysokiej jakości danych literaturowych – ogólną pewność dowodów obniżono do umiarkowanej ze względu na niespójność statystyczną w analizach działań niepożądanych. Podano także, iż nie jest wymagane monitorowanie laboratoryjne przed rozpoczęciem lub w trakcie leczenia. Podobne zalecenia dotyczą abrocytynibu, baricytynibu i upadacytynibu, a rekomendacje także uznano tu za silne i oparte na umiarkowanej jakości dowodach.
Warunkowo można zastosować fototerapię (większość aktualnych doniesień wskazuje na wąskopasmowe UVB; jeżeli to możliwe, należy używać źródła światła minimalizującego ryzyko szkód), cyklosporynę (skuteczna dawka początkowa od 3 do 5 mg/kg/dobę), metotreksat, azatioprynę i mykofenolan mofetylu.
Wobec dostępności powyższych metod leczenia eksperci nie rekomendują stosowania systemowych glikokortykosteroidów. Podano, iż należy je stosować wyłącznie w przypadku ostrych, ciężkich zaostrzeń oraz jako krótkotrwałą terapię pomostową w stosunku do innej terapii ogólnoustrojowej.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
