Pozaszpitalne zapalenie płuc jest trzecią najczęstszą przyczyną hospitalizacji. Stanowi ósmą najpowszechniejszą przyczynę zgonu i pierwszą wśród przyczyn zakaźnych. Śmiertelność sięga choćby 23 proc. wśród pacjentów przyjmowanych na oddział intensywnej terapii. Odpowiedni, zgodny z wytycznymi (jak np. zalecenia American Thoracic Society i Infectious Diseases Society of America) wybór empirycznej antybiotykoterapii wiąże się z poprawą kliniczną i szansą na wyleczenie; jest to pozytywny, jednak krótkoterminowy efekt, a wyniki długoterminowe dotychczas pozostawały nieznane.
Kanadyjscy badacze dokonali analizy danych 1909 osób powyżej 65. roku życia, które zgłosiły się do szpitala z powodu pozaszpitalnego zapalenia płuc w latach 2004–2015. Łącząc informacje pacjentów ze szpitalnymi i regionalnymi zbiorami danych, w badaniu tym przeanalizowano, czy wybór początkowej antybiotykoterapii PZP był zgodny z aktualnymi wytycznymi oraz czy zgodność z wytycznymi była związana z roczną śmiertelnością ogólną i sercowo-naczyniową. Dokonano korekt uwzględniających inne istotne czynniki ryzyka zgonu, takie jak wcześniejsze zapalenia płuc, zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca lub choroby neurologiczne.
Okazało się, iż antybiotykoterapia zgodna z rekomendacjami wiązała się z niższym ryzykiem zgonu z jakiejkolwiek przyczyny w ciągu roku od zachorowania. Ponadto takie postępowanie w istotny statystycznie oraz znaczny sposób redukuje ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych – efekt sięga aż 50 proc.
Wyniki uświadamiają, jak ważne jest leczenie zgodne z EBM, oraz pokazuje, iż rekomendacje towarzystw naukowych to warunek sine qua non skutecznej terapii; uświadamiają też, jak ważne jest zapobieganie zachorowaniom wśród osób najbardziej narażonych na ciężki przebieg i powikłania. Warto o tym pamiętać zwłaszcza przed kolejnym sezonem infekcyjnym.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
