Spróbowano przy tym scharakteryzować mechanizm działania L-PRF.
W badaniu retrospektywnym wirowano 10–20 ml krwi żylnej przy 1006,2 g przez 20 minut. Wyekstrahowano skrzep fibrynowy znajdujący się pomiędzy górną warstwą osocza oligokomórkowego a dolną warstwą erytrocytów i bezpośrednio użyto, bez ucisku, do pokrycia rany po oczyszczeniu.
Pacjenci, którzy otrzymali bogatoleukocytarną fibrynę bogatopłytkową przed przeszczepieniem skóry, przeszli operację wcześniej niż pacjenci z grupy kontrolnej. Martwica skóry wystąpiła u 7 pacjentów (28 proc.) w grupie L-PRF i 16 (64 proc.) w grupie kontrolnej. Różnica była istotna statystycznie. Częstość infekcji pooperacyjnych w grupie kontrolnej (56 proc.) była istotnie wyższa niż w grupie L-PRF (24 proc.).
Podczas średniego okresu obserwacji wynoszącego rok nawrót owrzodzenia wystąpił u 9 pacjentów (36 proc.) w grupie kontrolnej w porównaniu z 4 pacjentami (16 proc.) w grupie bogatoleukocytarnej fibryny bogatopłytkowej. Odsetek ostatecznych amputacji był również wyższy w grupie kontrolnej (48 proc.) niż w grupie L-PRF (20 proc.). Różnica jest istotna statystycznie.
Wynik w skali Maryland i w skali SF-36 obu grup pacjentów po leczeniu były istotnie lepsze niż przed leczeniem. Grupa L-PRF (94,80 ą 4,14) uzyskała lepsze wyniki w zakresie stóp podczas ostatniej wizyty kontrolnej po leczeniu niż grupa kontrolna (88,84 ą 5,22). Jak stwierdzono, bogatoleukocytarna fibryna bogatopłytkowa odegrała pozytywną rolę w leczeniu zgorzeli wrzodowej 4. stopnia Wagnera dzięki wolnych przeszczepów skóry w pełnej grubości.
Opracował Marek Meissner
