Z badania przeglądowego opublikowanego 18 sierpnia w czasopiśmie „Periodontology 2000” wynika, iż kwas hialuronowy może ułatwiać gojenie i regenerację tkanek dziąseł, zapewniając lepsze efekty kliniczne, gdy jest stosowany jako uzupełnienie leczenia niechirurgicznego lub zabiegów chirurgicznych.
Kwas hialuronowy to naturalny polisacharyd występujący w organizmie człowieka, głównie w skórze, stawach i oczach, gdzie odpowiada za wiązanie wody i utrzymanie elastyczności tkanek. Stosuje się go m.in. w kosmetologii i medycynie estetycznej do nawilżania skóry oraz wypełniania zmarszczek, a także w ortopedii i okulistyce. Jego adekwatności wiązania wody sprawiają, iż poprawia jędrność skóry i wspomaga procesy regeneracyjne.
Jak podali autorzy badania, kwas hialuronowy może także poprawiać kliniczny poziom przyczepu łącznotkankowego (CAL) oraz redukować recesje dziąsłowe – w porównaniu ze standardowymi metodami leczenia.
– Dostępne wyniki badań przedklinicznych i klinicznych dostarczają solidnych dowodów potwierdzających korzystny wpływ kwasu hialuronowego na gojenie ran periodontologicznych oraz procesy regeneracyjne – stwierdzili autorzy pracy z zespołu dr. Andrei Pilloniego z Uniwersytetu Sapienza w Rzymie.
Przegląd obejmował najważniejsze adekwatności biologiczne tego związku oraz jego wpływ na tkanki przyzębia, a następnie wyniki badań na zwierzętach oceniających zastosowanie kwasu hialuronowego w różnych typach ubytków. Autorzy podsumowali również wyniki kliniczne dotyczące użycia tego kwasu w leczeniu niechirurgicznym, chirurgii regeneracyjnej oraz procedurach mukogingiwalnych, kończąc pracę zaleceniami dla lekarzy praktyków.
Szybsze gojenia ran periodontologicznych, wsparcie regeneracji tkanek przyzębia i poprawa parametrów klinicznych
Kwas hialuronowy zyskuje coraz większe uznanie w periodontologii ze względu na swoją rolę w procesach gojenia i regeneracji tkanek. Jego działanie zależy od adekwatności molekularnych, jednak wielu klinicystów nie zdaje sobie sprawy, iż istnieją różne typy tego związku o odmiennych funkcjach biologicznych. Celem pracy badaczy z Włoch było dokonanie przeglądu aktualnych danych przedklinicznych i klinicznych dotyczących zastosowania kwasu hialuronowego w periodontologii.
Badania przedkliniczne i kliniczne wykazały, iż kwas hialuronowy przyspiesza gojenie ran poprzez kontrolę stanu zapalnego i stabilizację skrzepu krwi, gdy stosowany jest na powierzchnię korzenia zęba. Ponadto kwas hialuronowy ułatwiał regenerację kości poprzez stymulację wzrostu osteoprogenitorów (komórek prekursorowych tkanki kostnej), przy jednoczesnym zachowaniu adekwatności komórek macierzystych oraz równowagi pomiędzy samoodnową a różnicowaniem. Dodatkowo zwiększał adhezję, proliferację i migrację komórek, jednocześnie stymulując ekspresję genów związanych z gojeniem i produkcją czynników wzrostu.
Badania prowadzone na zwierzętach i w warunkach klinicznych wskazują, iż kwas hialuronowy przyczynia się do szybszej regeneracji przyzębia i znacznie poprawia parametry w zakresie głębokości kieszonek i poziomu przyczepu łącznotkankowego – gdy jest stosowany z leczeniem niechirurgicznym lub chirurgicznym.
Naukowcy z Rzymu podkreślili jednak, iż potrzebne są dalsze badania w celu opracowania ustandaryzowanych protokołów stosowania kwasu hialuronowego w praktyce stomatologicznej.
– Uzyskane wyniki potwierdzają hipotezę, iż kwas hialuronowy stanowi cenny środek wspomagający w chirurgii regeneracyjnej i rekonstrukcyjnej przyzębia, przyczyniając się do lepszego gojenia ran – podsumowali autorzy pracy pt. „Hyaluronic acid: A novel approach in regenerative/reconstructive periodontal therapy?”.
– W zaawansowanych postaciach choroby przyzębia rekomendowane jest – oczywiście na odpowiednim etapie – leczenie chirurgiczne, które pozwala na rekonstrukcję utraconych w wyniku choroby tkanek, zarówno twardych, jak i miękkich. Celem tych zabiegów jest poprawa prognozy zachowania zębów obecnych w jamie ustnej – mówi prof. dr hab. n. med. Bartłomiej Górski, specjalista periodontologii, adiunkt w Zakładzie Chorób Błony Śluzowej i Przyzębia WUM, kierownik kształcenia specjalizacyjnego z periodontologii, autor i współautor ponad 90 publikacji naukowych, członek m.in. European Federation of Periodontology oraz Polskiego Towarzystwa Periodontologicznego.
Źródła: https://www.drbicuspid.com/
https://onlinelibrary.wiley.com/
