Z badań opublikowanych w „The New England Journal of Medicine” wynika, iż prowadzenie leczenia nadciśnienia tętniczego u pacjentów z cukrzycą typu 2 i dodatkowymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego, w taki sposób, aby utrzymywać ciśnienie skurczowe poniżej 120 mmHg, znacząco obniża ryzyko wystąpienia poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.
Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne opublikowało wytyczne dotyczące diagnostyki oraz leczenia nadciśnienia tętniczego, które proponują nową klasyfikację, ale zachowują klasyczną definicję nadciśnienia (skurczowe BP w gabinecie ≥140 mmHg lub rozkurczowe BP ≥90 mmHg).
Aby wspomóc podejmowanie decyzji terapeutycznych, wprowadzono dwa nowe terminy:
- podwyższone BP (BP w gabinecie 120–139 mmHg dla skurczowego lub 70–89 mmHg dla rozkurczowego),
- BP niepodwyższone (skurczowe BP w gabinecie <120 mmHg lub rozkurczowe BP <70 mmHg).
Podwyższone ciśnienie skurczowe jest najczęstszym współistniejącym schorzeniem u pacjentów z cukrzycą. Zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych i stanowi najbardziej modyfikowalny czynnik ryzyka chorób sercowo-naczyniowych u tych pacjentów.
Ponieważ obniżenie ciśnienia krwi ma jednoznaczne korzyści w odniesieniu do zmniejszenia ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, obecne wytyczne kliniczne zalecają obniżenie ciśnienia krwi u pacjentów z cukrzycą typu 2, jednak docelowe wartości ciśnienia skurczowego w tej populacji są niejasne.
W badaniu opublikowanym na łamach „The New England Journal of Medicine” analizowano to zagadnienie. Do badania włączono około 13 tysięcy osób w wieku 50 lat lub starszych z cukrzycą typu 2, podwyższonym ciśnieniem skurczowym i zwiększonym ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych w 145 ośrodkach klinicznych w Chinach.
Pacjentów losowo przydzielono do intensywnego leczenia, którego celem było utrzymanie ciśnienia skurczowego poniżej 120 mmHg lub standardowego leczenia, którego celem było utrzymanie ciśnienia skurczowego poniżej 140 mmHg przez okres do 5 lat.
Wśród pacjentów z cukrzycą typu 2 częstość występowania poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych (jak zawał mięśnia sercowego czy udar niedokrwienny) była znacząco niższa w przypadku intensywnego leczenia mającego na celu utrzymanie skurczowego ciśnienia krwi poniżej 120 mmHg niż w przypadku standardowego leczenia mającego na celu utrzymanie skurczowego ciśnienia krwi poniżej 140 mmHg.
Podsumowując, wydaje się godne rozważenia prowadzenie leczenia nadciśnienia tętniczego u pacjentów z cukrzycą typu 2 i dodatkowymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego w taki sposób, aby utrzymywać ciśnienie skurczowe poniżej 120 mmHg.
