W wieku trzech lat dziecko zaczyna czuć się kimś odrębnym. Nabywa poczucia własnego „ja” jest to związane ze wzmacniającym się odczuwaniem swojej tożsamości. W tym momencie pojawia się przedszkole. Posłanie dziecka do placówki przedszkolnej jest bardzo stresujące, zarówno dla naszej pociechy jak i dla nas czyli rodzica/opiekuna. Stąd też nawarstwiające się w głowie wątpliwości i pytania. Czy jest już gotowe na to by stawić pierwsze kroki w przedszkolu? Skąd mamy mieć pewność, iż to już czas? Na szczęście, zadając sobie pytania, na pewno znajdziemy na nie odpowiedź.
Na początku trzeba nadmienić, iż nie ma jednego złotego środka. Ani jednej reguły na to czy to już, czy jeszcze troszkę należałoby poczekać. Niestety również nie ma jednego uniwersalnego wieku, ponieważ każde dziecko rozwija się inaczej. U jednego rozwój społeczny jest szybszy, u drugiego wolniejszy. Może mieć na to wpływ rodzina, rodzeństwo. Również inne czynniki zewnętrzne, które mają wpływ na kształtowanie się naszego charakteru i dojrzałości. Istnieją umiejętności, które wspomogą dziecko i pomocą mu przejść łagodnie rytuał adaptacji do przedszkola.
Kilka zasad ułatwiających wcielenie się w rolę przedszkolaka:
- Umiejętność wchodzenia w prawidłowe relacje społeczne. Jednak etap „to moje” pozostało czymś naturalnym. Warto jednak podjąć kroki ku temu, by nasza pociecha potrafiła się dzielić swoimi zabawkami.
- Umiejętność komunikowania i nazywania swoich potrzeb – mówi, iż jest mu zimno, iż jest głodny, iż chce pójść do toalety, iż nie ma na coś ochoty.
- Jest w stanie pozostać bez rodzica- potrafi się od niego oddalić, zająć się czymś w tym czasie. Dobrym treningiem jest pozostawienie dziecka, pod opieką kogoś dorosłego, np: babci, opiekunki. Na dwie godziny na początku, stopniowy wydłużając ten czas. Tak samo należy postąpić z przedszkolem, pierwsze samodzielne godziny spędzone w przedszkolu nie powinny być dłuższe niż 2 godziny.
- Wykonuje proste czynności samoobsługowe, np: mycie rączek, ściąganie spodenek, samodzielne jedzenie. Przedszkole to miejsce odpowiednie do doskonalenia tych czynności, jednak poczucie „jestem taki sam jak inni i potrafię zrobić tyle samo” jest naprawdę ważne i motywujące.
Oto prośba do rodziców!!
Stwórzcie miły klimat w domu, nasze dzieci nas obserwują, nasze postawy, wypowiedzi na temat przedszkola. Bądźcie optymistycznie nastawieni.
Niech nasze dziecko nie czuje się „skazane” na przedszkole, tylko niech będzie dumne z tego, iż może do niego iść. Weźcie udział w imprezach integracyjnych, organizowanych na terenie przedszkola.
W wzbudzeniu gotowości dziecka do przedszkola pomoże nam prezentowanie go jako miejsce w którym:
- jest wesoła zabawa,
- można nawiązać nowe przyjaźnie,
- poznaje się nowe interesujące rzeczy,
- wszyscy się lubią i są dla siebie pomocni,
- każdy olejny dzień to nowa przygoda.
