Badanie CARES-310 było randomizowanym, otwartym, międzynarodowym badaniem III fazy prowadzonym w 95 ośrodkach badawczych w 13 krajach i regionach na całym świecie, porównującym skuteczność i bezpieczeństwo przeciwciała anty-PD1 kamrelizumabu w skojarzeniu z rywoceranibem, inhibitorem kinazy tyrozynowej (TKI) ukierunkowanym na VEGFR2 (określanym również jako apatynib) z sorafenibem w terapii pierwszego rzutu pacjentów z nieresekcyjnym lub przerzutowym rakiem wątrobowokomórkowym, którzy nie otrzymywali wcześniej leczenia systemowego.
Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były PFS oceniane przez niezależną komisję w sposób zaślepiony według RECIST wersja 1.1 oraz OS w populacji zgodnej z zaplanowanym leczeniem. Bezpieczeństwo oceniano u wszystkich pacjentów, którzy otrzymali co najmniej jedną dawkę badanych leków.
W okresie od 28 czerwca 2019 r. do 24 marca 2021 r. 543 pacjentów przydzielono losowo (1:1) do grupy otrzymującej kamrelizumab w dawce 200 mg dożylnie co 2 tygodnie w skojarzeniu z rywoceranibem w dawce 250 mg doustnie raz na dobę (n = 272) lub sorafenib w dawce 400 mg doustnie dwa razy na dobę (n = 271).
W pierwotnej analizie PFS (10 maja 2021 r.) mediana czasu obserwacji wyniosła 7,8 miesiąca. Mediana PFS uległa statystycznie istotnej poprawie w grupie otrzymującej kamrelizumab w skojarzeniu z rywoceranibem w porównaniu z sorafenibem, wynosząc 5,6 miesiąca (95% CI 5,5–6,3) w porównaniu z 3,7 miesiąca (95% CI 2,8–3,7) ze współczynnikiem ryzyka (HR) 0,52 (95% CI 0,41–0,65; jednostronne p <0,0001). W analizie pośredniej OS (8 lutego 2022 r.) mediana czasu obserwacji wyniosła 14,5 miesiąca. Mediana OS uległa statystycznie istotnemu wydłużeniu w grupie otrzymującej kamrelizumab w skojarzeniu z rywoceranibem w porównaniu z sorafenibem, wynosząc 22,1 miesiąca (95% CI 19,1–27,2) w porównaniu z 15,2 miesiąca (95% 13,0–18,5) przy HR 0,62 (95% CI 0,49–0,80; jednostronne p <0,0001).
Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi związanymi z leczeniem stopnia 3. lub 4. były nadciśnienie (38% w grupie otrzymującej kamrelizumab w skojarzeniu z rywoceranibem w porównaniu z 15% w grupie otrzymującej sorafenib), zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej (12% w porównaniu z 15%), zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej (17% w porównaniu z 5%) i zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowe (13% w porównaniu z 3%). Poważne działania niepożądane związane z leczeniem zgłoszono u 24% pacjentów w grupie leczonej kamrelizumabem w skojarzeniu z rywoceranibem i u 6% pacjentów w grupie otrzymującej sorafenib. Zgon w związku z leczeniem odnotowano u 2 pacjentów: jednego pacjenta w grupie otrzymującej kamrelizumab w skojarzeniu z rywoceranibem (zespół dysfunkcji wielonarządowej) i jednego pacjenta w grupie otrzymującej sorafenib (niewydolność oddechowa i zapaść krążeniowa).
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
